piątek, 25 listopada 2016

Dawniej, a dziś - Przedm. parczewskie - 
                           ul. Górnicza c.d.


468. Ul. Górnicza, budynek 7-klasowej Szkoły Powszechnej męskiej
        1924 r. (źródło: Paweł Barczyk, Olkusz w fotografii, Internet)
468B. Ta sama Szkoła 2009 r. (nal. do Zesp. Szkół nr 1) (fot. Ryszard Maliszewski)
468C., 468D. i 468E. Ten sam budynek 2016 r. (fot. j.w.)

 






































469. Róg Górniczej i w lewo Szkolnej (dawny pocz. Cegielnianej) fot. 
         przedwojenna (źródło: zbiór Piotra Nogiecia, OSF I, Internet)
469B. Ten sam widok 2009 r. (fot. Ryszard Maliszewski)
469C. i 469D. Ten sam widok 2016 r., wiosną i latem (fot. j.w.)




























470. Ul. Szkolna, Szkoła Powsz. żeńska, fot. przedwojenna (źródło: Piotr Nogieć)
470B. Ta sama Szkoła (Zesp. Szk. nr 1) 2016 r. (fot. Ryszard Maliszewski)
















471. Po dr. str. ul. Górniczej Synagoga żydowska od wsch., fot. przedwojenna
        (źródło: zbiór PTTK Olkusz)
472. Synagoga od zach. lata 20-te (?) XX w. (źródło: j.w.)
472B. Synagoga lata 40-te (50-te ?) XX w. (wid. schody) (źródło: j.w.)
472C. i 472D. Miejsce po Synagodze 2009 i 2016 r. (fot. Ryszard Maliszewski)
472E. Zabytkowe, zniszczone schody z Synagogi w 2016 r. (Podczas rozbiórki
       Synagogi w latach 50-tych XX w. schody te zostały przywłaszczone przez 
       właściciela kamienicy przy ul. Szpitalnej. Ostatnio, w czasie remontu owej 
       kamienicy zostały zniszczone [rozbite na drobne kawałki]) (źródło: fot.
        Olgerd Dziechciarz 2016, publ. Internet, Facebook, Ziemia Olkuska) 

 









































piątek, 18 listopada 2016

Dawniej, a dziś - Przedm. parczewskie - 
              ul. Górnicza


461. Początek ul. Górniczej od ul. Kościuszki, fot. przedwojenna (po lewej
        stary Dworek ; po prawej stare domy i Szkoła Rzemieślnicza)
        (źródło: Piotr Nogieć, Olkusz na starej fotografii I, Internet)
461B. Pod. ujęcie 2009 r. (nowy Dworek w miejscu starego, po pr. 
         rozbudowane stare domy, dalej Szkoła) (fot. Ryszard Maliszewski)
461C. Pod. ujęcie 2015 r. (fot. Tadeusz Barczyk)
461D. Nowy Dworek 2016 r. (ta i nast. fot. Ryszard Maliszewski)
461E. Nowy Dworek i kamienice z  drugiej str. 2016 r. (wid. na wsch.) 
462. Rozbudowane stare kamienice obok Szkoły (wid. na wsch.)

 

































463. i 463B. Stary, odnowiony dom na fund. Baszty (za Dworkiem) 2016 r.
         (wid. z obu stron)
464. Dawny, przebudowany Warsztat kowalski Jana Jarny 2009 r.
464B. Rekonstrukcja frontu kuźni Jana Jarny (autor: Ryszard Maliszewski)
464C. Rek. pn. ściany kuźni Jana Jarny
464D. Wid. dawnej kuźni Jana Jarny dzisiaj 2015 r. 

 
  





































 


465. Front Szkoły Rzemieślniczej 1908 r. (źródło: zbiór Pawła Barczyka OF)
465B. Szkoła Rzem. od pd.wsch. lata 20-te XX w. (źródło: zbiór Daniela Trzeciaka,
         Ziemia Olkuska)
465C. Szkoła lata 30-te XX w. (źródło: zbiór Karola Filarskiego "Cofajka")
465D. Harcerze przed Szkołą Rzem. 1936 r. (zbiór Pawła Barczyka) 
465E. Widok Szkoły 2016 r. (fot. Ryszard Maliszewski)

 


































466. i 466B. Szkoła Rzem. od pd.zach po 1916 r. (źródło: Internet, Facebook,
         Przedwojenny Olkusz)
466C. Szkoła lata 20-te XX w. (źródło: zbiór Daniela Trzeciaka, Ziemia Olkuska
          i Olkusz na starej fotografii Piotra Nogiecia)
466D. Obok Szkoły lata 30-te XX w. (źródło: zbiór Pawła Barczyka OF)
466E. Podwórze obok Szkoły wid. na pn.wsch. lata przedwojenne (w dali
         widoczna Kaflarnia Kerthów) (źródło: zbiór Daniela Trzeciaka, Ziemia Olkuska) 
466F. Podobny widok Szkoły Rzem. 2016 r. (fot. Ryszard Maliszewski)

 
  

































 

piątek, 11 listopada 2016

Mitologia: Święto Zmarłych c.d. - 2. Dzień Marsa

Słowianie obchodzili corocznie cztery Święta Zmarłych, po jednym w każdej porze roku. Centralne obrzędy Jesiennego Święta Zmarłych, zwane tradycyjnie Zaduszkami i Dziadami, odprawiano co prawda w dniach 1-2 listopada, ale faktycznie, obchody tego święta rozciągały się w czasie od 23 października, przez cały listopad, aż do początków grudnia. W okresie tym odprawiano nie tylko obrzędy ku czci Zmarłych Przodków, ale także ku czci, związanych ze śmiercią Bogów, mających wpływ na urodzaj.

Np. 11 listopada wypadały obrzędy ku czci rzymskiego Marsa, odpowiednika greckiego Aresa i słowiańskiego Jaryły-Jarowita, patrona pór roku, czczonego zasadniczo najbardziej uroczyście już w październiku, a następnie dopiero w marcu (por. rzymska nazwa miesiąca marca – „mensis Martius”).

Pozostałością tego dnia w chrześcijaństwie jest tzw „Dzień świętego Marcina” (niem. „Martinstag”), patrona między innymi żołnierzy. [Należy tu oczywiście dodać, że ów „święty”, podobnie jak wielu innych w chrześcijaństwie – np jego analog - „św. Jerzy” - był całkowicie przez kościół zmyślony, a więc legendarny.] Tego dnia w niemieckich krajach karolińskich (a pod ich wpływem także i niektórych regionach Polski) organizowane są masowe, ludowe imprezy rozrywkowe, z udziałem handlu regionalnymi przysmakami, jak np owymi słynnymi „rogalami marcińskimi” w Wielkopolsce. Jest to prawdopodobnie przekazane przez chrześcijaństwo „blade echo” pogańskiej, rzymskiej ofiary „konia październikowego”, podczas którego to rytuału urządzano po ulicach Rzymu wyścigi konnych rydwanów, a najlepszego prowadzącego konia „z prawej strony” składano Marsowi w ofierze, przyozdobionego tzw „chlebami marsowymi” (tzw święto Equus October). Najprawdopodobniej, podobną genezę ma w niemieckich krajach powszechnie znane i obchodzone święto październikowe "Oktoberfest", podczas którego (mimo, że chodzi tu niby tylko o "święto piwa") urządzano również wyścigi konne. [1]



















Mars i św. Marcin (źródło: Wikipedia oraz


[1]. Razem z ogonem/członkiem odcinana była także głowa konia. O prawo do niej, a właściwie do zawieszenia jej na murze w Regia albo w wieży Mamilia walczono zawzięcie, po czym przyozdabiano wiankami z bochenków chleba i czczono ją jako podziękowanie za obfite tegoroczne zbiory i zapowiedź pomyślności przyszłych zbiorów. http://www.academia.edu/16743423/Cywilizowana_%C5%9Bmier%C4%87_czy_zwyk%C5%82e_barbaczy%C5%84stwo_Podobie%C5%84stwa_i_r%C3%B3%C5%BCnice_w_rzymskiej_i_celtyckiej_ofierze_z_konia

piątek, 4 listopada 2016

Dawne rodziny 11. Część X. „Przedsiębiorstwo rodzinne”
                 przy ul. Sławkowskiej – Tartak Hensoldtów

(pochodzenie rodzin, losy w Olkuszu, koligacje)


Autor: Ryszard Maliszewski


Uzupełnieniem dziejów „przedsiębiorstwa rodzinnego” Maliszewskich przy ul. Sławkowskiej w Olkuszu jest historia innego przedsiębiorstwa na tej ulicy, należącego do innej rodziny olkuskiej, zbudowanego jednak na części gruntów po moim pra pradziadku, Aleksandrze Maliszewskim, zakupionej w bliżej nieznanych mi okolicznościach i latach przez przybyłą do Olkusza w XIX wieku rodzinę Hensoldtów (informacje na ten temat przekazała mi w latach 90-tych ubiegłego stulecia kuzynka mojego ojca, pani Barbara z Maliszewskich Pietrasowa, córka Władysława Maliszewskiego syna Tomasza, zamieszkała przy ul. Sławkowskiej w domu po ojcu..

Kiedy przybyła do Olkusza rodzina Hensoldtów dokładnie nie wiem, ani też nie zamierzam naruszać prywatności tej rodziny, jako jedynie uprawnionej do szczegółowego poznania swoich dziejów. Dane na ten temat przytaczam tylko z wyżej wyjaśnionego powodu, iż należące do nich „przedsiębiorstwo rodzinne”, czyli ogólnie znany dawniej wszystkim starszym Olkuszanom „Tartak Hensoldtów” powstał na byłych gruntach Maliszewskich. Zbudowano go na ostatniej, posiadanej niegdyś przez Aleksandra Maliszewskiego działce, noszącej na sporządzonej przeze mnie w 1999 roku mapie symbol 4J (tutaj Mapa Nr I – fragment całości).

Ponieważ Kazimierz Rymut podaje, że w końcu XX wieku na terenie całej Polski żyło jedynie 69 osób tego nazwiska, (z czego najwięcej w słupskiem – 16 osób), to najbardziej prawdopodobnym jest, iż z stamtąd właśnie, z Pomorza zachodniego, należącego do Prus, jakaś osoba niemieckiego pochodzenia o niemieckim nazwisku Hensoldt przybyła do Olkusza. Pochodzenie zatem tej rodziny w Olkuszu jest podobne, jak Westenów, Kerthów, czy Schmidtów.

      Już z samego tego faktu wynika, że pierwszy reprezentant rodziny Hensoldtów mógł działkę tę nabyć i wystawić na niej swój tartak dopiero po 1859 roku, gdyż tereny te dopiero w tymże roku zakupione były przez Aleksandra Maliszewskiego na licytacji gruntów „po-augustiańskich”. Żadne znane mi źródło nie podaje, kiedy przedsiębiorstwo to, należące w okresie międzywojennym do Pawła Hensoldta, powstało w Olkuszu. Nie jest to zresztą bardzo istotne, bo ważniejszym jest, że takowe w mieście w ogóle istniało, i że od II połowy XIX wieku aż do II wojny światowej (a może i dłużej ?) działało, zatrudniając zapewne poniżej dziesięciu pracowników. [1]

Tartak Hensoldtów w Olkuszu był niewielki, zapewne i maszyny obsługujące ten zakład do wielkich nie należały. Najprawdopodobniej, początkowo miał ów tartak napęd parowy. Dla porównania przytaczam poniżej fotografię ukazującą wnętrze czynnego jeszcze niedawno i podobnej wielkości.



1. Wnętrze niedużego tartaku (źródło: Internet, jak w przypisie [4])


Wydaje się, że owym olkuskim protoplastą rodziny Hensoldtów był urodzony w 1849 roku Maurycy Andrzej Hensold i to on zapewne wystawił wspominany tartak, zaś w XX wieku prowadził nadal to przedsiębiorstwo jego syn Paweł Hensoldt (* 1878). [2] Jako właściciela tego przedsiębiorstwa wymienia np. Pawła Hensoldta w roku 1918 Kronika Powiatu Olkuskiego (nr 38/39).


2. Mapa Nr I. Działka Hensoldtów (po Maliszewskich, symb. 4J), ,
     na której powstał ich Tartak (lata 70-te lub 80-te (?) XIX w.
     (Opracowanie Ryszard Maliszewski 1999 ; „szkic z natury” w oparciu
      o DORO [3] ; Grafika Jarosław Lisowski 2000 ; uzup. Ryszard Maliszewski)


Nie znam dokładnie zakresu czasowego działalności tego przedsiębiorstwa. Wg Kieleckiego Dziennika Wojewódzkiego nr 3 z roku 1937 był jeszcze czynny, chociaż np. internetowa strona: http://www.sp.olkusz.pl/aktualnosci/uhonorowac-petera-westena-64/ wspomina (wg opracowania Henryka Osucha o fabryce „Westen”) o „doprowadzeniu do ruiny tartaku Hensoldtów przez Westena” (???), - co jest chyba informacją błędną. Tak więc przed II wojną światową może tartak jeszcze działał, po wojnie, w okresie „socjalistycznej likwidacji przedsiębiorstw prywatnych” - chyba już nie (choć Paweł Hensoldt zmarł dopiero w 1959 roku), a w latach 70-tych XX wieku (gdy zmarli moi rodzice), budynek ów był wynajmowany na warsztat kamieniarski olkuskiemu producentowi nagrobków, Kurbielowi. Po tegoż śmierci nie prowadzono tam już żadnej produkcji i obiekt z roku na rok stawał się coraz bardziej ruiną. Obecnie, być może, nawet i dom Hensoldtów zmienił swoich właścicieli (?), albo przeszedł w spadku na dalszą rodzinę.

           Nie udało mi się nigdzie zdobyć dawnych fotografii, ani „Tartaku Hensoldtów”, ani też ich domu, zbudowanego zapewne w tym samym czasie przez Maurycego Hensoldta. Dysponuję jedynie własnoręcznie zrobionymi zdjęciami tegoż domu, oraz ruiny tartaku, przed jego ostatecznym wyburzeniem. Nie są niestety te fotografie zbyt dobrej jakości, bo też i pospolitym aparatem „dokumentacyjnym” były robione (i nie bardzo „wyszły”), ale przynajmniej ukazują jako tako wygląd tego obiektu (tartaku), który prawdopodobnie w krótkim czasie, podobnie jak zniknął nagle „Dworek Janikowskich”, zniknie z powierzchni ziemi.



 3. i 3B. Dom Hensoldtów od str. pn. i od str. pd. 2009 r. (fot. Ryszard Maliszewski)














 4. i 4B. Były tartak Hensoldtów od str. wsch. i od str. pn. 2009 r. (fot. j.w.)


























5., 5B. i 5C. Lokalizacja byłego tartaku Hensoldtów 2010 r. (fot. j.w.)















6., 6B. i 6C. Ruina tartaku w roku 2010 (fot. j.w.)













 






















7., 7B., 7C. i 7D. Ruina tartaku w 2012 r. (fot. j.w.)


8. Pozostałości tartaku i dom Hensoldtów w 2015 r. (fot. j.w.)


Przypisy:

[1]. Jeżeli się mylę, to tylko z przyczyny zbyt skąpych informacji jakie na ten temat posiadam.

[2]. Grobonet Olkusz

[3]. Na podstawie Mapy W. Kosińskiego, (DORO) (objaśnienia skrótów w Bibliografii),
       i A. Oknińskiego (DORO), t. I, str 154, 329

[4]. Trak: prostokątne urzadzenie, widoczne wałki przesuwające trom/pień/,nad i za nimi poruszają się bloty/brzeszczoty/ z góry na dół: http://www.rzeczpospolitaobojganarodow.pl/forum/viewtopic.php?f=29&t=274


Bibliografia


Źródła archiwalne i terenowe:

1. Archiwum Państwowe Chrzanów
    Akta Miasta Olkusza:
- Akta Własności po-Augustiańskiej, sygn. 1 i 1A,
2. Dane z nagrobków: Olkusz

3. Pamiętniki i relacje ustne:
   - Ryszard Maliszewski, Historia małopolskiej gałęzi rodziny
      Maliszewskich (Opracowanie w posiadaniu autora),
   -Relacja Barbary z Maliszewskich Pietrasowej z Olkusza,
   -Relacja Flawiusza Maliszewskiego z Krakowa
5. Materiał kartograficzny:
   -Ryszard Maliszewski, „Przedsiębiorstwo rodzinne” Maliszewskich przy ul. Sławkowskiej
6. Materiał fotograficzny autora i z Internetu



Źródła i opracowania drukowane:
1. Dzieje Olkusza i Regionu Olkuskiego, pod red. K. Kiryka i R. Kołodziejczyka,
    Warszawa- Kraków 1978. (Skrót; DORO)

2. Rymut K., Nazwiska Polaków, wersja internetowa z wyszukiwarką nazwisk
    (http://herby.com.pl/).

Internet:

- Linki do stron podane w Przypisach


                                                                  *****


(Uwaga: Wolno kopiować i cytować jedynie pod warunkiem
podania źródła i autora artykułów !)