Drobne rycerstwo
średniowieczne
15.
Kwaśniowscy herbu
Starykoń z Kwaśniowa:
1.
Pochodzenie rodziny
Nazwisko Kwaśniowski,
wg zasad gramatyki nazewniczej pochodzi od nazwy miejscowości
zlokalizowanej koło Olkusza, noszącej nazwę Kwaśniów.
Kwaśniowscy
wymienionego herbu są nie tak znowu drobno rycerskim
rodem małopolskim, jak niektóre inne już przeze mnie
opisane z olkuskiego, a przy tym dobrze znanym w historii, którego
korzenie są mocno dawne,
Jak podaje słownik
Kazimierza Rymuta, według danych z lat 90-tych ub. wieku,
Kwaśniowscy stanowią dzisiaj rodzinę (?) niezbyt już
liczną, choć nie zanikającą, bo liczącą około 225 osób, w
tym najwięcej w katowickim, właśnie w okolicach Olkusza. [9]
2.
Herb i zawołanie
Jak
to powiedziano wyżej, Kwaśniowscy z Kwaśniowa olkuskiego
pieczętowali się herbem Starykoń. Ród
ten, jak t wynika z dokumentu Kazimierza Wielkiego z 1366 r., a także
legendy herbowej, jest boczną linią rodu Toporczyków,
jezt więc herbowym rodem znacznym i możnym w Małopolsce. [4]
[6]
Herb
przestawia: W polu czerwonym koń srebrny z kopytami złotymi
kroczący, z popręgiem czarnym. W klejnocie nad hełmem w koronie
topór srebrny o stylisku złotym w lewo. [4] [6]
1. Herb Starykoń
(źródło: Wikipedia)
3.
Gniazdo rodziny Kwaśniowskich
Rodowym gniazdem
Kwaśniowskich jest więc wieś Kwaśniów w pow. olkuskim woj.
krakowskiego. O
miejscowości tej informacje odnajdujemy w różnych historycznych
źródłach. Najbardziej kompletne i najstarsze udostępnia praca
zbiorowa polskich historyków, „Słownik historyczno-geograficzny
ziem polskich w średniowieczu”.
„Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w
średniowieczu” pod hasłem Kwaśniów podaje: [14]
(1388 Quasnow, 1396
Quasznow, 1398 Quasznyow, 1403 Quassynow, 1418 Kwasnyow, 1440
Kwasyowo, 1529 Quasnowo) dziś Kwaśniów Dolny i Górny 11 km na NE
od Olkusza.
1. 1457 pow. lel. (GK 13 s. 690); 1489 n., 1581 pow. krak.
(RP k. 133v; ŹD s. 31); 1470-80 n. par. Chechło (DLb. 2 s. 196).
- 1402 las w K. → p. 3a; 1413, 1415 lasy w K. → p. 3b; 1403
→ Krzywopłoty; → Barwałd Górny; 1414 niwa w K. za Łęgiem,
przed granicą goliszowską [z Gołczowicami], przy Kamiennej Stępce
[dziś między K. a Gołczowicami wzniesienie zw. Kamienna Góra;
Mapa Obrębów] → Barwałd Górny; 1416 K. graniczy rolami z
Cieślinem → p. 3a (ZK 312 s. 102); 1423 Jan z K. pozywa Jana
Kożuszka z Mnikowa burgr. rabsztyńskiego [jako posesora
graniczących z K. Gołczowic] o to, że naszedłszy z 6 sobie
równymi i z 12 niższego stanu przekopał fosę, którą spływała
woda do młyna Jana w K., wyrządzając szkodę wart. 20 grz.,
zatopił wodą łąki Jana w K. na szkodę 20 grz., a ponadto nie
stawił się w sądzie z powodu choroby, a chciał by przysięgał
za niego pełnomocnik Wojciech z Parcz (ZK 7 s. 292); ww. Kożuszek
skazany za powyższą fosę na kary 7, 15 i 12 wiard. sądowi i
Janowi z K. (ZK 7 s. 296); 1423; 1451 → p. 3a; 1499 → p. 3b.
3. Własn. szlach (patrz niżej).” [14]
Za Kirykiem („Dzieje Olkusza i
regionu”) cytuje o Kwaśniowie olkuski pisarz i historyk, Olgerd
Dziechciarz:
„Pierwsza wzmianka o Kwaśniowie
pochodzi z 1388 r. Wieś należała podówczas do Dzierżka i Jaśka
Kwaśniowskich oraz niejakiego [ej ?] Wichny ze Sławkowa. Wieś
należała do Kwaśniowskich do końca XVI wieku. Rozgraniczenie
Kwaśniowa na Dolny i Górny to już czasy nie tak dawne, bo 1952
rok.” [7] [12]
Nazwa wsi, wg zasad nazewnictwa
oznacza „gródek” rycerza noszącego przydomek „Kwaśno”,
„Kwas” lub tp. Odnosi się to oczywiście do czasów
najdawniejszych istnienia miejscowości. Czy wspominana dalej,
istniejąca do dzisiaj wieża obronna w Kwaśniowie ma z tą
lokalizacją coś wspólnego, - nie wiadomo.
Słownik Geograficzny
Królestwa Polskiego pod red. Chlebowskiego i Sulimierskiego
także wymienia w Małopolsce miejscowość, będącą gniazdem
omawianej rodziny. [5]
2. Informacje na temat Kwaśniowa wg
w/w źródła
3.
Lokalizacja wsi Kwaśniów w Małopolsce (źródło:
Google Maps)
O niezwykle
ciekawym odkryciu historyczno.archeologicznym, z terenu wspominanej
wsi pisze Olgerd Dziechciarz w swoim artykule w „Przeglądzie
olkuskim” z 24 maja 2015:: [12]
„Okazało się, że znaleźli XVI-wieczną rycerską wieżę
obronną, stojącą sobie na prywatnej posesji Andrzeja Cecha.”
(...)
„Całość otaczają widoczne ślady
fosy, która ponoć jeszcze po ostatniej wojnie była wypełniona
wodą, a do wieży można się było dostać tylko wąskim wałem. W
1947 r. wybuchł w niej pożar, to po nim nakryta została betonowym
stropem. W poziomie górnym zachowała się jeszcze wyryta na
drewnianej framudze drzwi data powstania budowli -1552 (można się
spotkać z opinią, że ów portal został tu wmurowany wtórnie, a
pierwotnie miał zdobić główne wejście do dworu), nadproża i
odrzwia z wydobywanego w Parczach (dzielnica Olkusza) czerwonego
zlepieńca oraz wspaniałe żelazne drzwi z poprzecznymi sztabami i
ćwiekami. Podczas badań archeologicznych w 1997 r. przy odkrywaniu
fundamentów odkopano m.in. fragmenty średniowiecznej ceramiki i
herbowych kafli. Usytuowanie wieży w Kwaśniowie Dolnym, a nie
bardziej wydawałoby się sprzyjającym obronie Kwaśniowie Górnym
tłumaczy się faktem, że wznosi się ona przy źródle wody pitnej,
co ewentualnym obrońcom miało zapewnić możliwość dłuższej
obrony, w razie oblężenia. Być może odkryty zabytek jest
pozostałością po władającym Kwaśniowem w XVI w. Janie
Kwaśniowskim. Rycerz ten zapisał się w historii także tym,
że... zbankrutował przy budowie sztolni w Olkuszu.”
„Obiekt można znaleźć na większości stron poświęconych
polskim zamkom, choć zdarzają się na nich błędy w opisach: np.
na stronie polskie zamki piszą, iż wieżę odkryto w... 2001 roku”
Staraniem władz konserwatorskich
obiekt rychło wpisano do rejestru zabytków. Kwadratowa wieża (ok.
7 x 5 m, 4 m wysokości, ściany grubości 50-100 cm) ma dwa poziomy,
na które składają się cztery pomieszczenia o wysokości ok. 2 m,
przykryte kolebkowymi stropami. Najstarsi mieszkańcy wsi pamiętają,
że kiedyś miała mieć jeszcze drewnianą nadbudowę z
modrzewiowych belek, które ze starości miały ciemnobrązowy kolor
oraz wysoki, pokryty słomą dach (czytaj niżej: wspomnienie S.
Konieczniaka). Zachowały się tylko ślady schodów prowadzących do
najwyższej kondygnacji. Inni z kolei twierdzą, że aktualny wygląd
zachowuje od co najmniej 100 lat”.
4. Wieża obronna w Kwaśniowie (fot.
Olgerd Dziechciarz)
4. Najważniejsze
gałęzie rodziny
„Kwaśniów Pr./Olk.
p. Chechło.
1440-1581. Kwaśniowscy
h. Słarykoń Piek. 17. P. 31.”
Bliżej wymienia właścicieli
Kwaśniowa Słownik historyczno-geograficzny ziem
polskich w średniowieczu [14]:
3.
„Własn. szlach. -a. Sprawy własnościowe. 1388 Wichna ze Sławkowa
powierza swą sprawę o wieś K. Jankowi z ziemi siew. i otrzymuje
termin wizji (SP 8, 4648).
1388, jako zm. 1402 Dzierżek z K. i Młodzów [pow. wiśl.,
dziś Młodzawy]
1389-1402 Jan, Jaszek dz. K. do 1416, → Cieślina, →
Barwałdu Górnego od 1416, s. ww. Dzierżka i Katarzyny [z Zębocina,
2 voto ż. Adama z Barwałdu Górnego], żonaty z Zacharką ; 1389
Helena z ul. Sławkowskiej [w Krakowie] pozywa Jaszka z K. o 13 grz.
(SP 8 uw. 150/22).
1394-1406 Adam z → Barwałdu Górnego h. Stary Koń dz.
[przez pierwszą ż. Małgorzatę] K. i Ryczówka ; 1394 → Grabowa
p. 6; Więcesław [kmieć z Biskupic] pozywa ww. Adama o 209 kop żyta
i o zabranie 8 noży i toporów wart. 1 wiard. Wnosi o 20 grz. szkody
(SP 8, 5663); Jan z
K. i jego kmieć Jan pozywają Pornika kmiecia z Ryczówka o 5 miar
zboża (ZK 2 s. 25);
1399 w sprawie między Katarzyną ż. Mirosława z [Ryczówka]
i Tworowa [pow. chęc., dziś Oksa] a Adamem z Barwałdu [i K.]
panowie [sędziowie] podarli dok. Drogosza [z Chrobrza, sędziego
ziemskiego 1376-96] i złamali [pieczęć]. W dok. tym Małgorzata
[pierwsza] ż. ww. Adama zapisała mężowi 200 grz. na Ryczówku i
połowie K. Sędziowie wyrokują, że zapis ten został wyznaczony
,,de facto et non de iure” (SP
8, 8220); Kachna sołtyska Jangrotu c. Jaszka z K. →
Jangrot p.4;
1401-2 → p. 3b;
1402 Jan s. zm. Dzierżka z Młodzów
zastawia za 20 grz. swemu ojczymowi [vitrico] Adamowi z Barwałdu
całą swoją cz. w K. i zezwala sprzedać las w K. albo drzewo na
pokrycie za Jana 9 1/2 grz. długu z procentami u Żydów (ZK
3 s. 454; 3a s. 644); Sędzisz z Przełubska [dziś
Przyłubsko] zobowiązuje się stawić w sądzie Halszkę ż. Mik.
Kobiałki z Przełubska, która winna za 10 grz. ustąpić wieczyście
Adamowi z K. cz. swojej dziedziny w K. i dać mu dok. z zapisem wiana
i posagu na tej dziedzinie. Gdyby Sędzisz Halszki nie stawił,
wówczas winien Adamowi zapłacić 20 grz. (ZK
3 s. 454; 3a s. 643); taż Halszka czyli Elżbieta ż. Mik.
Kobiałki z Olpic [dziś nie istn.] oddaje wieczyście ww. Adamowi za
10 grz. długu męża całą swoją cz. w K. i wraz z Sędziszem
przyrzeka chronić Adama od wszelkich do tej cz. pretensji. Po
przekazaniu Adamowi dok. z zapisem wiana i posagu Elżbiety, Sędzisz
będzie wolny od poręczenia (ZK
3 s. 462); 1403 Paszek z Młoszowej oddala roszczenia ww.
Adama z racji poręczenia za ww. Sędzisza o wwiązanie w dziedzinę
w K. i o charcicę → Krzywopłoty (SP
2, 954); 1405 → p. 3b; 1409 → Cieślin.
1411-2 Wit Kwasowski [!] z K. (SP
7/2, 1251; ZK 5 s. 313); 1411 Nawój z Tęczyna nie stawił
się w sprawie z Witem z K. pozwany o 4 grz. 5 sk. kary za naganę
szlachectwa (SP
7/2, 1251); Jan z K. [i Cieślina] gwarantuje Janowi
z Kunic zwrot 40 grz. ewentualnym zastawem całej swojej cz. w K. na
sumę 60 grz. (ZK 5 s. 254);
1412 włodarz i 6 kmieci z Kostrzca [wsi ww. Nawoja] skazani na karę
XV z oskarżenia przez ww. Wita o odbicie ciąży (ZK
5 s. 313).
1413-35 Jan Kwaśniowski zw. też Gambrat [Gamrat] dz. Ryczówka
i do 1416 Barwałdu Górnego, od 1416 dz. K., 1423-30 dz. cz.
Chechła, h. Stary Koń, pstarości krak. 1431, żonaty z Elżbietą
z Przyłęku, ojciec Jana i Piotra ;
1413, 1414 → p.3b; 1414 Zacharka ż. Jana z K. i → Cieślina
(ZK 5 s. 458); →
Barwałd Górny; 1415 → p. 3b; Jan Kwaśniowski zobowiązuje się
zapłacić Pawłowi wójtowi z Lelowa 7 grz. 38 gr. Jeśli w terminie
tej sumy nie zapłaci, winien zapłacić 16 grz. bez 10 sk. (ZK
312 s. 85);
1416 Jan z K. zastawia za 60 grz. Mik. Mrukowi z Zagórza [par.
Żuraw] swoje dobra Ryczówek (ZK
312 s. 92); 1416 Jan z K. zapisuje ż. Elżbiecie [siostrze
Prandoty z Przyłęku] 60 grz. posagu i 90 grz. wiana na połowie
dóbr K. (ZK 312 s. 93);
Jan z Cieślina daje Janowi z K. całą cz. w K. w zamian za cały
Barwałd (ZK 6 s. 151);
Jan z K. zw. Gambrat pozwany przez Jana z Cieślina [i Barwałdu] (ZK
312 s. 101); na mocy ugody JanzK. winien zwrócić Janowi z
Cieślina przyw. dotyczące Barwałdu, który mu sprzedał [→
Barwałd Górny 1414]. Jan z K. winien „conarare odoracz” role
czyli niwy, które są przydane (addite) do dóbr Cieślin; Jan z K.
i jego ż. Elżbieta zobowiązują się zapłacić Mik. Mrukowi 40
grz., a wówczas on ma ustąpić z zastawu (ZK
312 s. 102);
1417 Jan z K. zastawia za 60 grz. Stan. Radostce mieszcz. z
Olkusza dobra Ryczówek, z wyjątkiem sołectwa (ZK
312 s. 137-8); 1418 Mik. Tur z Zagórza oddala roszczenia
Jana z K. o 7 grz., które pobrał od kmieci w Ryczówku, gdy miał
go w dzierżawie (ZK 312 s.
147);
1419 Jan z K. gwarantuje ww. Radostce zwrot 9 grz. ewentualnym
wwiązaniem w kmiecia Marcina w K.; Jan z K. zobowiązuje się pod
sankcją kary XV zapłacić Radostce 9 grz. (ZK
6 s. 563, 603); Stan. Grodziński [= Ogrodzieński z
Ogrodzieńca] pozwany przez Jana z K. o zabranie 20 sztuk wspólnego
bydła i koni, bez rozróżnienia ich. Sąd przyznaje termin wizji,
gdyż Stanisław chce zobaczyć, gdzie zabrano Kwaśniowskiemu bydło;
Jan Kwaśniowski winien pod sankcją kary XV zapłacić ww.
Stanisławowi 1 wiard. (GK 1 s.
111-2; SP 2, 1661).
1423 star. krak. ustanawia wadium 60 grz. dla zachowania pokoju
we wszystkich sprawach między Eleną z Chechła a Janem z K. (GK
2 s. 147); Jan z K. pozwany przez Elenę Kobyłczynę z
Chechła o to, że przeszedł ze służbą granice i zabrał siano
wart. 10 grz. (GK 2 s. 148,
160, 173, 200); Wojciech z Parcz pełnomocnik Eleny umarza
pretensje do Jana z K. (GK 2 s.
199); Jan z K. [jako dz. Ryczówka] pozywa Piotra burgr.
Ogrodzieńca o 2 konie i nierozgraniczenie [z Rodakami?,
Ogrodzieńcem?] (GK 2 s. 90,
97, 107, 147); ww. winni we wszystkich sprawach zawrzeć
ugodę (GK 2 s. 175);
→ Kowalowa; → Brzozów; → Chechło; Jan z K. zwalnia wieczyście
Jana z Barwałdu [Górnego] z wszelkich pretensji do dóbr wiennych i
innych zabranych przez Katarzynę macochę Kwaśniowskiego i
zapisanych na dobrach [jej s.] Jana z Barwałdu. Jan z K. ma
nadzieję, że po śmierci Katarzyny dobra te pozyska (ZK
7 s. 291); → p. 2; woźny sądowy oświadcza, że 2 krowy
zajęte przez kmieci Jana Kożuszka [burgr. rabsztyńskiego] w
Gołczowicach, winny być przysądzone Janowi z K. (ZK 7 s. 302); Jan
z K. gwarantuje Janowi z Wilkowa [par. Irządze] i Katarzynie wd. po
Marku z Bodziejowic zwrot 30 grz. ewentualnym wwiązaniem w Ryczówek
(ZK 312 s. 225);
1423-4 Jan z K. ponawia trzykrotnie pozwanie Jana Kożuszka z
Mnikowa burgr. z Rabsztyna o zajęcie krów (ZK
7 s. 307, 311, 317); 1424 Jan z K. gwarantuje Zaklice i
Janowi z Bodziejowic sumę 50 grz. z racji poręczenia za niego
ewentualnym wwiązaniem w Ryczówek (ZK
312 s. 251); Jan z K. zobowiązuje się pod sankcją kary
XV zapłacić 6 grz. Elenie wd. po Bartłomieju z Chechła (ZK
312 s. 265); → Chechło [tu błędnie ZK 312 s. 205
zamiast 265]; 1425 Klemens z Chechła srrzedaje za 30 grz. Janowi z
K. całą cz. w Chechle z pr. patr. kościoła tamże
(ZK 312, s. 295); Jan z K. gwarantuje Zaklice z Białej
[par. Irządze] i Konradowi z Bystrzonowic sumę 30 grz. z racji
poręczenia za niego ewentualnym wwiązaniem w Ryczówek (ZK
312 s. 284-5);
1426 → Chechło; 1426, 1429 Jan z K. gwarantuje Janowi z
Wilkowa zwrot 32 grz. ewentualnym wwiązaniem w Ryczówek (ZK
312 s. 301, 373-4); 1427 → Krzykawka; 1430 Jan
Kwaśniowski zastępuje w sądzie swego kmiecia Michała z Chechła
pozwanego przez [dz.] Bartka z Chechła o zranienie jego brata i
zabranie 2 koni i oświadcza, że kmieć ten jest już oczyszczony z
zarzutu wyrokiem sądu (GK 4 s.
172-3); 1431 Jan z K. poręcza, że ww. kmieć stawi się w
sądzie w sprawie przeciw Bartkowi z Chechła; ww. Bartek winien
zapłacić Janowi z K. 3 grz. kary (GK
4 s. 183).
1439-51 Piotr Kwaśniowski dz. K. i Ryczowka, dzierż. Bydlina,
h. Stary Koń s. Jana, młodszy br. Jana, s. 24).
1439-73, jako zm. 1475 Jan Kwaśniowski dz. K. i Ryczówka h.
Stary Koń, starszy br. ww. Piotra, burgr. rabsztyński 1462, żonaty
z Katarzyną c. Schoffa ; 1439, 1440 → p. 3b; 1445 Jan z Tęczyna
wwda krak. pozywa Piotra z K. i jego wspólników (GK
9 s. 150); Jan Ukropiec z Ryczówka i Piotr z K. skazani na
karę król. LXX za niestawienie się przed kaszt. krak. (GK
9 s. 364); 1445 Jakub z Zaborowa [Mazowsze] dr dekretów i
kan. krak. oświadcza, że gotów był przyjąć pieniądze od Jana
Kwaśniowskiego, który chciał pr. bliższości wykupić wieś
Sidzinę, lecz ten nie stawił się (GK
9 s. 454);
1446 → Cieślin; Jan z K. [h. Stary Koń] złożył w sądzie
floreny [nie zapisano ich liczby], pragnąc wykupić prawem
bliższości od ww. Jakuba Zaborowskiego Sidzinę, którą Jakub
kupił [1445 KUJ 2, 148] u pkom. krak. Piotra Szafrańca z Pieskowej
Skały [h. Stary Koń] (ZK 12
s. 387, 395); 1447 Piotr Kwaśniowski wydzierżawia za 8
fl. węg. Mik. Bydlińskiemu Bydlin. Piotr Pieniążek z Marcinkowic
[par. Uniejów] i Mikołaj z Gołczy poręczają, że Bydliński po
upływie czasu dzierżawy wyprowadzi się z domu i dworu, w
przeciwnym razie wadium 100 grz. zostanie wypłacone Kwaśniowskiemu
(GK 10 s. 63-4); Jan
z K. jako jeden z poręczycieli długu 350 fl. węg. ww. Piotra
Szafrańca u Mik. Bystrzonowskiego, gwarantuje spłatę ewentualnym
wwiązaniem w Ryczówek (GK 10
s. 87-8); Mikołaj z Bydlina złożył pieniądze, pragnąc
wykupić Bydlin od Piotra Kwaśniowskiego, lecz ten nie stawił się
(GK 10 s. 280); Jan z
K. pozywa ww. Jakuba z Zaborowa o nieprzyjęcie pieniędzy, którymi
chciał wykupić z pr. bliższości Sidzinę (ZK
13 s. 60);
1448 → Książ Mały; Mik. Bydliński oświadcza, że
dopisuje Piotrowi Kwaśniowskiemu na Bydlinie 35 grz. do pierwotnej
sumy długu (GK 10 s. 308-9);
Andrzej z Cieślina zastawia za 33 grz. ww. Piotrowi swoje dobra w
Cieślinie, a jego ż. Katarzyna odstępuje od pr. do wiana i posagu
na zastawie (GK 10 s. 380-1);
ww. Andrzej złożył pieniądze, by wykupić Cieślin od Piotra i
Jana Kwaśniowskich (GK 10 s.
670);
1449 sąd orzeka, że tenże Piotr może dalej dzierżyć
Bydlin, na którym ma zapisane 85 grz. długu, gdyż Małgorzata ż.
Mik. Korytaja z Upala [woj. łęcz.], wg oświadczenia jej
pełnomocnika, nie ma pieniędzy na spłacenie długu (GK
10 s. 687 zp.); Jan z K. umarza zapis Andriasza [→ 1448]
w księgach lel. na Cieślinie (ZK
13 s. 245); 1450 Jan z Bobrka kaszt. biec. i Piotr
Szafraniec pkom. krak. zobowiązują się spłacić w określonym
terminie Janowi i Piotrowi z K. 130 grz. długu, a obecnie wwiązują
ich na tę sumę: Jan z Bobrka w Libiąż Duży, a Szafraniec w wieś
[król. w tenucie] Lgotę [par. Dłużec] (GK
10 s. 1049-50); br. Piotr i Jan oświadczają, że byli
gotowi od ww. przyjąć pieniądze, lecz ci nie stawili się (GK
11 s. 179).
1451 br. Jan i Piotr z K. dzielą dobra: Jan otrzymuje całe
dobra K. i połowę wszystkich młynów w K. i Ryczówku oraz połowę
sadzawek na rzeczce → Dębiesznicy i na Niwiskach. Piotrowi
przypada cała wieś Ryczówek aż do potoku [→ Dębiesznica r.
1543], z sołectwem, które bracia wykupują po połowie. Do Piotra
należy druga połowa ww. młynów i w nich mogą mleć ludzie obu
braci oraz druga połowa ww. sadzawek. Sadzawka na rz. → Czartorii
ma należeć do Ryczówka. Lasek k. potoku Niwica oraz ule już
bracia między sobą podzielili. Obaj winni wypłacić siostrze 100
grz. posagu i wyprawy. Także pancerz i łapkę (lapca) [wg SS 4 s.
110 łapka zw. też łebka to rodzaj hełmu] winni między sobą
podzielić. Podział zabezpiecza 100 grz. wadium (ZK
146 s. 614); ww. br. oświadczają, że Stan. Bydliński
[br. Mikołaja] zwrócił im 10 grz.
(GK 11 s. 360); ww. Bydliński zastawia za 14 grz. Janowi z
K. całą cz. w Załężu [par. Bydlin] z polem zw. Stara Wieś, z
pr. wyrębu w lasach, bez pr. sprzedaży drewna (GK 11 s. 371-2);
Andrzej z Tęczyna zobowiązuje się zapłacić Piotrowi
Kwaśniowskiemu 180 fl. węg. i jako zabezpieczenie daje mu już
teraz wwiązanie na zasadzie zastawu w swoją wieś Ryczów1
wraz z sołectwem (GK 11 s.
419); Jan Gocz z Chechła zastawia ww. Piotrowi za 11 grz.
swoje cz. dóbr w Chechle i Niegowonicach
(GK 11 s. 440-1); ww. Piotr oświadcza, że był gotów
przyjąć pieniądze od Andrzeja z Tęczyna [za zastawiony mu
Ryczów], lecz ich nie otrzymał (GK 11 s. 615); 1454 → p. 3b; Jan
Kwaśniowski oświadcza, że Elżbieta Siedlecka i jej s. Jan
wykupili od niego za 8 grz. zastaw w Niegowonicach (GK
12 s. 331-2).
1457 Jan z K. skazany na karę XV, gdyż mówił w sądzie
głośno i nieobyczajnie (GK 13
s. 493); Andrzej z Tęczyna zobowiązuje się pod karą XV
zwrócić Janowi Kwaśniowskiemu 120 grz. (GK
13 s. 515); Jan Kwaśniowski zapisuje ż. Katarzynie c.
Schoffa [ze Skomlina w ziemi wiel.?] 100 grz. wiana i 100 grz. posagu
na połowie dóbr w K. i Ryczówku i winien wnieść zapis do ksiąg
lel. pod sankcją kary XV (GK
13 s. 690); ww. Jan gotów był przyjąć pieniądze od
Mikołaja z Przegini i Andrzeja z Tęczyna (GK
13 s. 847); 1458 tenże Mikołaj dał Janowi z K. wwiązanie
w 2 kopy gr czynszu z 5 ł. w Przegini (GK
13 s. 859);
1461 Andrzej z Tęczyna wydzierżawia za 20 grz. od Jana
Kwaśniowskiego na rok dwie wsie Cieszkowy w ziemi sand., które Jan
ma od niego w zastawie, zgodnie z zapisem w aktach król. sądu
nadwornego (GK 15 s. 349);
1463 Jan z Tęczyna tenut. Rabsztyna gwarantuje Janowi Kwaśniowskiemu
zwrot 150 fl. węg. długu ewentualnym wwiązaniem w wieś Ryczów
(GK 16 s. 712); tenże
Tęczyński wydzierżawia za 20 grz. od ww. Jana dwie wsie Cieszkowy
w ziemi sand. [które ma od Tęczyńskiego w zastawie]; tenże
Kwaśniowski zeznaje, że Tęczyński zapłacił mu za dzierżawę 20
grz. i zobowiązuje się ustąpić z dzierżawy po roku (GK
16 s. 712-3);
1465 ww. Jan wydzierżawia za 4 grz. Stan. Bydlińskiemu całą
cz. Załęża, którą trzyma od niego zastawem (GK
17 s. 672-3); 1468 Piotr i Krzysztof Szafrańcowie z
Pieskowej Skały, poręczając za młodszych braci, zastawiają ww.
Janowi za 100 fl. węg. ich cło w Wolbromiu czyli mostowe w Łobzowie
[par. Wolbrom], Jeśli w terminie tych 100 fl. nie zapłacą,
zwiększy się suma zastawu do 120 fl. węg. (GK 18 s. 601, 643);
1469 Dobiesław Kmita z Wiśnicza jako poręczyciel za Dobiesława z
Kurozwęk [pow. wiśl.] gwarantuje ww. Janowi zwrot 200 fl. węg.
wwiązaniem w swoją wieś Śmiłowice; tenże Jan pozywa Kmitę o
niedopuszczenie do wwiązania w Śmiłowice (GK
18 s. 733, 983); Stan. Domaniowski dopisuje Janowi
Kwaśniowskiemu do pierwotnego długu 4 grz. na zastawie w Załężu
(GK 18 s. 978).
1471-99 Mikołaj Kwaśniowski dz. K. i Ryczówka h. Stary Koń
s. Jana, br. Mikołaja i Andrzeja
1471-1511, jako zm. 1514 Jan Kwaśniowski dz. K. i Ryczówka,
dzierżawca Przegini, h. Stary Koń, najstarszy z ss. Jana, br. ww.
Mikołaja oraz Andrzeja, żonaty z Małgorzatą ;
1471 → Klucze p. 3B; Stan. Domaniowski [czyli Bydliński] z
Załęża i jego s. Stanisław zastawiają za 10 grz. ww. Janowi
dziedzinę zw. Dzierzkowska w Załężu i na Ostrowie, który należy
do Bydlina. Jeżeli w terminie Stanisław tę sumę zapłaci Janowi,
wówczas ten winien ustąpić z dziedziny Dzierzkowskiej, lecz może
zatrzymać role czyli domiarki, łąki i Ostrów dołączony do
Bydlina [w rpsie: Gostow, zamiast Ostrow jak wyżej] i dzierżyć je
zgodnie z pierwszym zapisem (GK 19 s. 444) Imbram z Woli Sasinowej
[dziś Wola Czaryska] pleb. w Chechle gwarantuje Janowi
Kwaśniowskiemu zwrot 20 fl. węg. ewentualnym wwiązaniem w całą
swoją cz. Woli Sasinowej, zp. i nad nią dopisano: Jan starszy syn
[Kwaśniowskiego], poręczając za innych synów, polecił zapiskę
unieważnić (GK 19 s. 464);
Jan Kwaśniowski oświadcza, że Paweł Balicki z Lgoty [par. Płoki]
zadośćuczynił mu sumą 173 fi węg. za sumy zapisane przez br.
Piotra i Krzysztofa Szafrańców na cle w Wolbromiu oraz za sumę z
poręczenia przez Jana Trepkę za obu ww. braci. Kwaśniowski
ustępuje z wszelkich pretensji do wcześniejszych zapisów; Jan s.
zm. Lubonia z Załęża zastawia ww. Janowi całe cz. w Domaniowicach
i Załężu; Mik. Bydliński i jego ż. [Jadwiga] ustępują
Kwaśniowskiemu 30 grz., które ma im wypłacić Jan Tęczyński (GK
19 s. 473-5);
1472 Mik. Jawor z Przegini zastawia Kwaśniowskiemu za 40 fl.
węg. 6 ł. w Przegini z imiennie wymienionymi kmieciami (GK
19 s. 606-7); 1473 → Klucze p. 3B; szl. Andrzej z Borowej
[nie zid., pow. sand.?] pozywa Jana z K. o 1200 grz. i tyleż szkody
i o najście domu (pro violencia domus, GK 19 s. 810).
1475-1500 Andrzej Kwaśniowski, dz. K. i Ryczówka, h. Stary
Koń, s. Jana z K., brat Jana i Mikołaja, żonaty z Katarzyną
Staszkowską ; 1475 Mikołaj z Woli Sasinowej [→ wyż. 1471]
gwarantuje Janowi starszemu s. zm. Jana z K. zwrot 20 fl. węg.
ewentualnym wwiązaniem w swoje dobra w Woli Sasinowej (GK
20 s. 168 zp.); pełnomocnik ww. Jana stawił się dla
otrzymania zadośćuczynienia 40 grz. długu i 12 grz. kar od
Prandoty z Nakła i Przyłęku. Imbram s. Prandoty, jako pełnomocnik
ojca, winien wyrokiem sądu dać Janowi wwiązanie w ludzi osiadłych,
płacących 5 grz. czynszu na dobrach w Przyłęku, które są nie
obciążone (que habent munda alias które maią goły in omnia; GK
20 s. 238-9);
1476 ww. Prandota z Nakła pozwany przez Jana z K., winien na
rokach w Lelowie przysiąc przed komornikiem, że w Nakle nie ma nic
więcej osadzonego ludźmi jak tylko karczmę płacącą 4 1/2 grz.
czynszu, a następnie dać w nią Janowi wwiązanie; Imbram s. ww.
Prandoty w imieniu ojca zastawia za 40 grz. długu i 12 grz. kar
Janowi z K., karczmę w Nakle, na której siedzi Piotr Gospodarz.
Dług był zaciągnięty przez Prandotę u zm. ojca Jana (GK
20 s. 381, 409-10 zp.);
1483 Tomasz Spyrka rajca olkuski zastawia za 240 fl. węg.
Janowi z K., za zgodą [Jana] s. zm. Mik. Jawora z Przegini, całą
połowę Przegini i wydaje dok. z ksiąg ziemskich na tę wieś (GK
21 s. 903); Jan z K. jako dzierżawca Przegini zobowiązuje
się spłacić Spyrce 140 fl. węg. w ciągu 7 lat, po 20 fl. rocznie
i zapisuje Spyrce tę sumę na tej połowie Przegini, którą od
niego wykupił. Gdyby której raty nie zapłacił, wówczas Spyrka
bez uprzedniego pozwu może wjechać (inequitare) w tę cz. Przegini,
jak w swoją własną i dzierżyć ją na sumę rocznej raty (GK 21
s. 904 zp. i umorzona przez Spyrkę); Jan z K. zastawia za 100 fl.
węg. ww. cz. Przegini [mężowi swojej siostry Katarzyny]
Stanisławowi z Wierzbicy [par. Mstyczów], a ten wydzierżawia ją z
dobrej woli Janowi na rok (GK
21 s. 905);
1485 Jan Kwaśniowski gwarantuje Stan. Starzyńskiemu z
Niegowonic zwrot 100 fl. węg. długu u bratanka [brak imienia] tegoż
Stanisława s. Jana Starzyńskiego z Niegowonic ewentualnym
wwiązaniem w połowę swej wsi Przeginia. Pieniądze ma zwrócić na
ręce Jana Bolesławskiego i Mik. Kwaśniewskiego opiekunów
nieletniego s. Jana (GK 22 s.
65); Jan z K. zobowiązuje się pod sankcją kary XV
zapłacić w 3 ratach 20 grz. główszczyzny za Macieja z Grabowej
zabitego przez nieżyjącego obecnie Przedbora Starzyńskiego z
Niegowonic c. tegoż Macieja Annie na mocy ugody z nią (GK
22 s. 128-9); 1486 taż Anna wnosi o karę XV za
niewywiązanie się przez Jana z K. z powyższego zobowiązania i
dany jest jej woźny dla obciążenia Jana (GK
22 s. 307, 312, 365);
1488-1525 Katarzyna c. Jana z K., siostra Jana, Mikołaja i
Andrzeja wd. po Stańczyku z Suliszowa i Wierzbicy [par. Mstyczów],
1496 ż. Stan. Paczołtowskiego ; 1488 Jadwiga ż. Stan. Zalasza z
Grabowej, siostra zm. Stańczyka z Suliszowa [pow. chęc.?, pow.
sand.?] oświadcza, że Katarzyna z K. wdowa po ww. Stańczyku
zwróciła jej dok. oprawy zapisujący 200 fl. węg. na połowie dóbr
Stańczyka i umorzyła wpis tej oprawy w księgach ziemskich prosz.
Katarzyna może więc podjąć tę sumę. Te 200 fl. węg. zostało
pożyczone: 100 fl. węg. Stan. Szafrańcowi z Pieskowej Skały, 60
fl. Janowi Kraszowskiemu mieszcz. z Olkusza i 40 fl. br. Katarzyny
Janowi Kwaśniowskiemu. Jadwiga oddaje też Katarzynie w dzierżawę
dożywotnią sołectwo w Czubrowicach. Po śmierci Katarzyny sołectwo
ma wrócić do Jadwigi lub jej potomków, co poręcza pod wadium 200
grz. Kwaśniowski (GK 22 s.
949-50); Stan. Szafraniec z Pieskowej Skały i Mikołaj z
Czajowic zobowiązują się zapłacić 100 fl. węg. ww. Katarzynie
wd. po Stanisławie czyli Stańczyku z Wierzbicy (GK
22 s. 1054-5); 1489 → Czaple Wielkie; 1489-90 Skarbek z
Zastępowa [czyli Stradowa, pow. wiśl.] i jego ż. Elżbieta wnoszą
wielokrotnie o karę XV dla Jana z K. za niezapłacenie długu w
terminie
1490-1514 Małgorzata Kwaśniowska wd. po Szymonie z Krakowa i
Wierzchowiska, ż. Jana z K., 1510 wd. ; 1490 → Kolbark; Jan z K.
dzierż. Przegini gwarantuje Zbigniewowi z Wodzisławia zwrot 225 fl.
węg. ewentualnym wwiązaniem w całą wieś Przeginia i wówczas
winien uwolnić te dobra od pretensji ż. Małgorzaty do oprawy wiana
i posagu, jak też od wszelkich innych pretensji (GK
23 s. 371-2 zp.); tenże Jan i jego ż. Małgorzata wd. po
Szymonie [Siemionku] z Krakowa [i Wierzchowiska] jako opiekunowie
Jana i Więcesława ss. tegoż Szymona [i ww. Małgorzaty] poręczają
Piotrowi prep. zwierz, za te dzieci, że nie będą niepokoić kl.
zwierz. o sumę 60 fl. węg. zapisanych niegdyś ich zm. ojcu na
dobrach klaszt.: Braciejówka, Troksa, Chrząstowice i Kolbark, a po
dojściu do lat sprawnych umorzą ten zapis w księgach ziemskich
lel. (GK 23 s. 392-3); 1490-1 Anna z Grabowej pozywa Jana z K.
dzierżawcę Przegini [→ 1485] o odbicie zajętego sądownie mienia
i wnosi o karę XV (GK 23 s.
248, 250, 263, 513, 559); Skarbek i jego ż. Elżbieta z
Zastępowa pozywają ww. Jana o karę XV i odbicie ciąży na wsi K.
(GK 23 s. 452, 460, 504);
1491 Wojc. Szczepanowski ze Szczepanowic [pow. pilzn.] całą
cz. Przegini, trzymaną zastawem od Jana z K., podzastawia za 240 fl.
ż. Jana Małgorzacie (GK 23 s.
499-500); woźny sądowy oświadcza, że ma dokonać
zgodnie z zapisem, za zgodą Jana Kwaśniowskiego, wwiązania
Zbigniewa z Wodzisławia w wieś Przeginia (GK
23 s. 531); Jan Przełęcki wik. kat. krak. pełnomocnik
Anny z Grabowej mniszki kl. zwierz. oświadcza, że Kwaśniowski
zadośćuczynił jej 20 grz. główszczyzny za jej ojca Macieja [→
1485], umarza więc wszystkie kary i zapisy (GK
23 s. 596); ww. Skarbek i jego ż. Elżbieta wnoszą o karę
XV dla ww. Jana za odbicie danego im prawem wwiązania w K. i proszą
o woźnego dla wwiązania ich w tę wieś br. nie podzieleni Jan,
Mikołaj i Andrzej dz. K. zastawiają za 34 fl. węg. Piotrowi
Wiplarowi z Uliny cały Ryczówek (GK
23 s. 660-1);
1492 woźny sądowy oświadcza, że ww. Skarbkowi i Elżbiecie
dane jest wwiązanie z racji długu i kar w wieś Jana Kwaśniowskiego
Ryczówek (GK 23 s. 757);
Jan Jawor dz. Przegini gwarantuje Małgorzacie z K. ż. Jana zwrot 84
fl. węg. ewentualnym wwiązaniem w połowę czynszu z karczmy w
Przegini (GK 23 s. 918-9);
Mik. Kwaśniowski z K. zastawia za 60 fl. węg. liczonych po 30 gr
Wojc. Szczepanowskiemu całą swoją cz. w Załężu (GK
23 s. 1021-2).
1493 Jan Kwaśniowski dz. Ryczówka gwarantuje Mik. Pieniążkowi
z Iwanowic zwrot 200 fl. węg. z poręczenia za Janusza
Świrczowskiego ewentualnym wwiązaniem w całą swoją wieś dziedz.
Ryczówek i w połowę Przegini, którą dzierżawi (GK
24 s. 62-3 zp.); Małgorzata ż. Jana z K. zostaje wwiązana
w karczmę szl. Jana Jawora w Przegini (GK
24 s. 164); Jan Kwaśniowski oświadcza, że chciał
wykupić Ryczówek od Wojc. Szczepanowskiego, lecz ten nie stawił
się dla przyjęcia pieniędzy (GK
24 s. 390); 1494 Mik. Kwaśniowski z Ryczówka zastawia za
17 fl. węg. Bieniaszowi Pogórskiemu [tenut. Będzina] 2 ł. w
Ryczówku, na których osadzeni są kmiecie Jan Zbysz i Mik. Klara,
płacący po pół kopy gr czynszu (GK
24 s. 509); Skarbek niegdyś z Zastępowa pozywa Mik. i
Jana Kwaśniowskich dz. K. o wyrzucenie go gwałtem z dóbr Ryczówek;
star. krak. nakazuje woźnemu wwiązanie ww. Skarbka i jego ż.
Elżbiety w dobra Ryczówek, z których zostali gwałtem usunięci
przez ww. braci (GK 24 s. 769,
796, 804); ciż oświadczają, że Jan Kwaśniowski
zapłacił im zgodnie z zapisem 50 fl. i 10 grz. i zapis umarzają
(GK 24 s. 869); Andrzej Kwaśniowski gwarantuje Sciborowi
Rożniatowskiemu z Domaniowic zwrot 100 fl. pol. ewentualnym
wwiązaniem w całą swoją cz. w K. (GK
24 s. 898); Małgorzata ż. Jana z K. oświadcza, że była
gotowa przyjąć od Jana Jawora dz. Przegini pieniądze zapisane jej
na połowie Przegini, lecz ich nie otrzymała (GK
24 s. 978);
1496 Jan Kwaśniowski z Ryczówka zobowiązuje się zapłacić
siostrze Katarzynie ż. Stan. Paczołtowskiego 40 fl. pol. i
gwarantuje tę sumę ewentualnym wwiązaniem w Ryczówek. Zp. i
dopisano: Katarzyna pieniądze otrzymała i zapis umorzyła (GK
25 s. 581); br. Jan, Mik. i Andrzej Kwaśniowscy pod
sankcją kary XV poręczają za Jana i Więcesława dzieci zm.
Szymona czyli Siemonka z Wierzchowiska, iż nie będą wnosić
pretensji w sprawie zwrotu 38 grz., które dziś ich matka Małgorzata
ż. ww. Jana przyjęła od Jana Rabsztyńskiego z Tęczyna star.
sand. z rąk burgr. Rabsztyna Mik. Bobowskiego, ani do innych sum,
które Tęczyński jej zapisał, a Małgorzata wcześniej przyjęła
(GK 25 s. 780-1);
Andrzej dz. K. gwarantuje Sciborowi Rożniatowskiemu z Domaniowie
zwrot 100 fl. pol. ewentualnym wwiązaniem w całą swoją cz. w K.
(GK 25 s. 983); 1497
Andrzej z K. gwarantuje Wojc. Szczepanowskiemu z Bydlina star.
pileckiemu zwrot 100 fl. pol. ewentualnym wwiązaniem w całą swoją
cz. w K. (GK 26 s. 25);
1498 Rafał Pisarski wnosi o karę XV dla
Mik. Kwaśniowskiego za udaremnienie wwiązania w Ryczówek, zgodnie
z zapisem (GK 26 s. 698);
tenże Rafał, dzierżawiący za 50 fl. węg. od ww. Mikołaja
Ryczówek, podzastawia tę wieś za tę sumę Mik. Chełmskiemu (GK
26 s. 903-4); 1499 → p. 3b; 1500 Andrzej z K. zapisuje ż.
Katarzynie c. Jana Staszkowskiego z Wolbromia 150 grz. wiana i 150
grz. posagu na połowie dworu i ról folw. w K. (ZK
153 s. 308); 1507 Zygmunt I na prośbę Andrzeja
Tęczyńskiego i jego ż. Barbary zwalnia na rok Jana Kwaśniowskiego,
który ma w opiece zamek Rabsztyn, od obowiązku wyprawy wojennej (MS
4, 36); 1514 → p. 6.
1518-25 Weronika c. Więcesława z → Jodłownika, wd. po
Więcesławie Siemionku Kwaśniowskim (MS
4, 4711, 11754).
1545-8 Jan Kwaśniowski s. ww. zm. Więcesława Siemionka [i
Weroniki] (MS 4, 8231; 21769).
3b. Kmiecie (...)
3c. Folwark, pobór. 1470-80, 1529 folwark (DLb.
2 s. 196; LR s. 152); 1454 wieś K. skazana za karę XIV za
niezapłacenie wiardunkowego (GK
12 s. 295).
Pobór (...):
- 1470-80 dzies. snop. i kon. wart. 6 grz. z ł. kmiecych
bpowi, dzies. snop. wart. 6 grz. z folwarku i zagród z rolami
plebanowi w Chechle (DLb. 2 s. 196); 1529 dzies. snop. wart. 1 grz.
z ról folw. plebanowi w Chechle (LR s. 152).
- 1471-2 Jan i Mikołaj z K. ss. Jana studentami Ak. Krak.
(Ind. s. 132, 219); 1514 w związku ze skargą szl. Małg.
Kwaśniowskiej [wd. po Janie z K.], dotyczącą pewnej pożyczonej
księgi medycznej, Maciej z Krakowa iluminator ksiąg zeznaje przed
oficjałem krak., że pożyczył tę księgę od pani Małgorzaty,
miał ją u siebie i użyczył jakiemuś chirurgowi Krzysztofowi,
który nie zwróciwszy księgi ,,dał nogę” (movit pędem) z
Krakowa. Oficjał wyrokuje: ponieważ Maciej wszędzie i długo
szukał księgi i nie mógł jej odzyskać, obie strony mają stawić
się przed oficjałem i starać się zawrzeć ugodę; przed
oficjałem - w imieniu ww. Macieja przebywającego na dworze
Lanckorońskiego w Krakowie - stawił się mgr Stan. Brzezicki z
Brzezie [woj. lub.], złożył księgę medyczną w sprawie, w
której Maciej był ekskomunikowany i prosił o uwolnienie Macieja
od kar. Oficjał nakazał przechować w aktach księgę, co do
której Brzezicki poręczył, że jest identyczna z tą, o którą
toczył się spór i zawyrokował uwolnienie Macieja od kar. (Wypisy
1501-1515, 208, 225); 1526 mgr Mik. Kwaśniowski (Wypisy
1526-29, 36).
Uw. W latach 1521-8 występuje w źródłach Mik. Kwaśniowski
dz. Ryczowa i Ryczówka, który w r. 1528 sprzedaje Ryczów Jakubowi
Pieczowi z Góry Tarnowej. Był to prawdopodobnie syn ww. Jana z K. i
Małgorzaty z K., ale brak potwierdzenia w źródłach, że - oprócz
ww. wsi - posiadał K. → Ciężkowice [par. własna].
ZLS
1 Wieś król. Ryczów Tęczyński miał w tenucie.
2 W SP 2 błędny odczyt ,,Dobek”, zamiast Sobek.
© 2010-2016 Instytut Historii Polskiej
Akademii Nauk” [14]
6.
Rycerstwo średniowieczne, miniatura (źródło:
Wikipedia)
Jak
wynika z powyższego wykazu
(usunięto większość sygnatur tekstów źródłowych – przypis
mój), ród
wymienionych tutaj rycerzy, właścicieli dóbr Kwaśniów, należał
do szlachty zamożnej.
Z informacji podanych w wymienionym źródle
(źródłach) można dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy,
dotyczących ich życia, poziomu posiadanego majątku, powiązań
majątkowych i rodzinnych oraz kontaktów z rycerskimi właścicielami
innych miejscowości. Bardzo często poświadczone tutaj są kontakty
z dziedzicami podobnych, a nawet bardziej znaczących i
zamożniejszych, również odległych wsi i majątków, (np. Pieskową
Skałą, Tęczynem, Bydlinem), ale też z mieszkańcami miast, jak
np.: Będzin, Olkusz, a także z dysponentami dóbr kościelnych.
Szczególnie te ostatnie „kontakty” obfitowały czasem w
niezwykle ostre spory i zatargi natury majątkowej.
Rodzina (rodziny)
Kwaśniowskich trzymała Kwaśniów
(a raczej jego części) kilka wieków.
Już wtedy notuje
się tutaj własność innych rodzin rycerskich. Niektóre gałęzie
rodu Kwaśniowskich pauperyzowały się jednak bardzo szybko, a ci
ulegali najczęściej degradacji majątkowej i stanowej, aż do
wypadnięcia ze stanu włącznie, szczególnie w XIX wieku bowiem,
wiele tych rodzin nie było w stanie „wylegitymować się ze
swojego szlachectwa”.
Tak więc, od czasów XIV i XV wieków w historii wspominanego rodu
rycerskiego (rodów) wiele się zmieniło.
Rodzinny o tym nazwisku są wymieniane w
późniejszych herbarzach polskich w oparciu o herbarze klasycznie
średniowieczne), a to oznacza, że wielu ich reprezentantów klejnot
szlachecki utraciło i w wiekach następnych, jako „ongiś herbu”
- „zasiliło” szeregi innych stanów. Wielu z nich przyjmowało
także posady oficjalistów dworskich w innych majątkach
szlacheckich. W wieku XVIII zamieszkiwali Kwaśniowscy także w
Krakowie, Olkuszu oraz wsiach okolic na pn/wsch od Olkusza, a także
w miejscowościach innych województw, np. łódzkim, śląskim i
świętokrzyskim. {Geneteka]
Przypisy i
Bibliografia:
[1].
M.
Z. Wojciechowscy, Polska Piastów, Polska Jagiellonów, Dr. św.
Wojc., 1946 ( PPPJ )L.
[2]. Mały słownik kultury dawnych Słowian, pod red.
L. Leciejewicza, W.P.,
Warszawa 1972 ( MSKDS
)
[3]. J. Roszko, Kolebka Siemowita, Iskry, Warszawa 1980
[4]. T. Gajl, Herby szlacheckie Rzeczypospolitej
Obojga Narodów, POZKAL, Gdańsk 2003
( HSRON )
[5]. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i
innych krajów słowiańskich, pod red.
B. Chlebowskiego, F.
Sulimierskiego, W. Walewskiego i J. Krzywickiego,
nakł. Autorów, druk.
„Wiek”, Warszawa 1880 – 1902 ( SGKP ) oraz
[6]. S. Górzyński, J. Kochanowski, Herby szlachty
polskiej, Wyd. U. W. „Alfa”, Warszawa
1994 ( HSP)
[7]. F. Kiryk, R. Kołodziejczyk (red. - praca
zbiorowa), Dzieje Olkusza i regionu olkuskiego,
dwa tomy, PWN, Warszawa,
Kraków 1978 ( DORO )
[8]. W. Staśkiewicz (red. - praca zbiorowa),
Społeczeństwo polskie od X do XX wieku,
Książ. i Wiedza,
Warszawa 1988 ( SP )
[9]. Słownik nazwisk współcześnie używanych w
Polsce, pod red. K. Rymuta, Inst. Jęz. Pol.,
P.A.N., wersja
internetowa (Rym.)
[10]. Polska – moja ojczyzna, Encyklopedia (...), pod
red. J. Marciszewskiego, W. P.,
Warszawa 1979 (PMO – E)
[11]. Derwich, M. Cetwiński, Herby, legendy, dawne
mity, Kr. Ag. Wyd. Wrocław
1989 ( HLDM )
Wikipedia – encyklopedia internetowa i inne źródła
internetowe, np. „Geneteka”
Uwaga:
Wolno kopiować i cytować pod warunkiem
podania źródła i autora
