Dawniej, a dziś - Stare miasto - ul. Sławkowska -
Pasaże od Kościoła i do Górniczej
484B (powt.). Pasaż od Kościoła do Sławkowskiej lata 70-te XX w.
(źródło: Internet, Facebook, Ziemia Olkuska)
486. Bramka do tego pasażu przy Kościele 2016 r. (ta i nast. fot. Ryszard Maliszewski)
486B. i 486C. Pasaż do Sławkowskiej 2016 r.
486D. Pierwsze podwórze za Magistratem 2016 r.
486E. Drugie podwórze za Magistratem 2016 r.
486F. Ten sam Pasaż wid. na pd. 2016 r.
487. Brama-Pasaż w Kam. Stachurskich od ul. Sławkowskiej do Górniczej 1925 r.
(źródło: Zbiory PTTK Olkusz)
487B. Brama-Pasaż do Górniczej 2016 r. (ta i nast. fot. Ryszard Maliszewski)
487C. Wylot Sławkowskiej na Rynek 2016 r.
487D. i 487E. Pasaż Warszawski od Rynku i Sławk. do Górniczej 2009 r.
(Pasaż w miejscu wyburzonej kamieniczki, obok Nowy Bud. Handlowy)
487F. Pasaż Warszawski 2016 r.
czwartek, 26 stycznia 2017
czwartek, 19 stycznia 2017
Najdawniejsi osadnicy Małopolski - Wstęp
Autor: Ryszard Maliszewski
[Od niepamiętnych czasów teren Małopolski, niezmiernie starożytnej krainy naszego państwa, do której od wieków ma szczęście przynależeć ziemia olkuska, był wielokrotnie zasiedlany przez człowieka i był łącznikiem pomiędzy Wschodem, a Zachodem Europy, którym to szlakiem, we wszystkich kierunkach „przewalały się”, będące na różnych etapach rozwoju biologicznego i społecznego ludy różnych kultur ludzkich. Tematykę rozpoczynanego aktualnie przeze mnie nowego cyklu artykułów można by więc wyrazić jeszcze bardziej prostym zapytaniem:
„Kto tutaj żył przed nami” ...
Równocześnie i może właśnie z tej przyczyny, było południe Polski najgęściej zaludnioną krainą geograficzno-historyczną, chłonącą najszybciej wszelkie nowinki kulturowe, w przeciwieństwie do stale zapóźnionej pod tym względem północy, czyli Niżu Polskiego. Zasiedlenie Niżu w Epoce lodowcowej odbywało się bowiem zawsze w zależności od miejsca chwilowego postoju czoła lądolodu, od jego transgresji, albo „cofania się” na skutek topnienia mas lodowych. [*]
Najłatwiej poznać i zrozumieć te procesy zaglądając do kompleksowo omawiających te tematy źródeł, chociażby do naszej „wspólnej”, popularnej Wikipedii, np. pod link: https://pl.wikipedia.org/wiki/Prehistoria_ziem_polskich, ale też i inne.]
Najdawniejsze szlaki migracji człowieka od epoki kamienia:
Odwieczną „bramą”, otwierającą drogę dla migracji ludności nowych kultur, była na obrzeżu Śląska Brama Morawska, którą w niezmiernie dawnych już czasach, śladem wędrujących tędy stad łownych zwierząt podążały mniejsze lub większe grupy ludności, opanowując kolejno doliny wielkich rzek i zasiedlając najpierw Wyżynę Śląską, skąd już tylko „skok mały”, Pradoliną Wisły i Pradolinami Warty oraz Przemszy, prowadził nowych osadników na „naszą” Jurę Krakowsko-Częstochowską (w tym na szeroko pojętą Ziemię Olkuską), i dalej. Podobne wędrówki odbywały się w tamtych czasach również od południowego wschodu Europy. W ramach niniejszego cyklu omawiać będę skrótowo, nie zawsze powszechnie znane, ale potwierdzone na naszej ziemi ślady pobytu ludności najważniejszych kultur pradziejowych.][**] [***] Bibl.[25]
1. Pochód stada mamutów doliną rzeki (źródło: Internet, Zdenek Burian, malarstwo)
Bibliografia (do kultur epoki kamienia):
Autor: Ryszard Maliszewski
[Od niepamiętnych czasów teren Małopolski, niezmiernie starożytnej krainy naszego państwa, do której od wieków ma szczęście przynależeć ziemia olkuska, był wielokrotnie zasiedlany przez człowieka i był łącznikiem pomiędzy Wschodem, a Zachodem Europy, którym to szlakiem, we wszystkich kierunkach „przewalały się”, będące na różnych etapach rozwoju biologicznego i społecznego ludy różnych kultur ludzkich. Tematykę rozpoczynanego aktualnie przeze mnie nowego cyklu artykułów można by więc wyrazić jeszcze bardziej prostym zapytaniem:
„Kto tutaj żył przed nami” ...
Równocześnie i może właśnie z tej przyczyny, było południe Polski najgęściej zaludnioną krainą geograficzno-historyczną, chłonącą najszybciej wszelkie nowinki kulturowe, w przeciwieństwie do stale zapóźnionej pod tym względem północy, czyli Niżu Polskiego. Zasiedlenie Niżu w Epoce lodowcowej odbywało się bowiem zawsze w zależności od miejsca chwilowego postoju czoła lądolodu, od jego transgresji, albo „cofania się” na skutek topnienia mas lodowych. [*]
Najłatwiej poznać i zrozumieć te procesy zaglądając do kompleksowo omawiających te tematy źródeł, chociażby do naszej „wspólnej”, popularnej Wikipedii, np. pod link: https://pl.wikipedia.org/wiki/Prehistoria_ziem_polskich, ale też i inne.]
Najdawniejsze szlaki migracji człowieka od epoki kamienia:
Odwieczną „bramą”, otwierającą drogę dla migracji ludności nowych kultur, była na obrzeżu Śląska Brama Morawska, którą w niezmiernie dawnych już czasach, śladem wędrujących tędy stad łownych zwierząt podążały mniejsze lub większe grupy ludności, opanowując kolejno doliny wielkich rzek i zasiedlając najpierw Wyżynę Śląską, skąd już tylko „skok mały”, Pradoliną Wisły i Pradolinami Warty oraz Przemszy, prowadził nowych osadników na „naszą” Jurę Krakowsko-Częstochowską (w tym na szeroko pojętą Ziemię Olkuską), i dalej. Podobne wędrówki odbywały się w tamtych czasach również od południowego wschodu Europy. W ramach niniejszego cyklu omawiać będę skrótowo, nie zawsze powszechnie znane, ale potwierdzone na naszej ziemi ślady pobytu ludności najważniejszych kultur pradziejowych.][**] [***] Bibl.[25]
1. Pochód stada mamutów doliną rzeki (źródło: Internet, Zdenek Burian, malarstwo)
[*]. Niezmiernie
mylące i dla laików niezrozumiałe jest używane bardzo
często, nawet w literaturze popularnonaukowej, wyrażenie: „cofanie
się lodowca”. Lodowce bowiem nigdy nie „cofają się” (a jak i
dokąd niby miały by się „cofać” te masy lodowe [??] - „pod
górkę” ??). Tzw „cofanie się” czoła lodowca polega jedynie
na postępującym topnieniu mas lodowych wskutek ocieplania się
klimatu i na zmniejszaniu się ich „napływu” z terenów wyższych
(lodowce, tam gdzie już powstały, stale się tworzą i pełzną w
dół terenu, a w "dolnym biegu" stale topnieją „po bokach”, u podłoża i u
czoła ; gdy topnienie przeważa nad napływem, czoło lodowca
pozornie „cofa się”).
[**]. Internet,
Slide Player, st. http://slideplayer.pl/slide/429930/
2. Zasięg zlodowaceń
i kultury paleolitu na terenie Polski (źródło:
K. Godłowski [8])
3. Pradoliny rzek –
szlaki komunikacyjne starożytności (źródło:
W. Walczak [31])
4. Krajobraz przed czołem
lodowca (źródło: Z. Bukowski
Bibl.[2])
[***]. W dobie Internetu najłatwiej
jest nam kliknąć w odpowiedni link aby znaleźć szybko potrzebne
informacje. Warto jednak nawet i dzisiaj uzupełnić swoją wiedzę
sięgając do klasycznych źródeł drukowanych. Od wielu już lat
przed „epoką Internetu”, aby pogłębić swoje wiadomości,
dotyczące wyżej wspomnianej tematyki, - zaglądałem chętnie do
moich ulubionych pozycji książkowych, do zapoznania się z którymi
(i z innymi jeszcze) - wszystkich zainteresowanych namawiam:
1. Augusta J. i Burian Z., Człowiek kopalny, PZWS Wa-wa
1966
2. Bukowski Z., Dąbrowski K., Śladami kultur
azjatyckich, Cz. I, LSW, Wa-wa 1978
3. Bukowski Z., Dąbrowski K., Świt kultury
europejskiej, LSW, Wa-wa1971
4. Clark J. D. Prahistoria Afryki, B. P. Wa-wa 1978
5. Dart R. A. i Craig D., Na tropach brakującego
ogniwa, PWN, Wa-wa 1963
6. Dubos R., Tyle człowieka co zwierzęcia, PWL Wa-wa
1973
7. Gąssowski Jerzy, Kultura pradziejowa na ziemiach
Polski - zarys, PWN, Wa-wa 1985
8. Godłowski K., Kozłowski J. K., Historia starożytna
ziem polskich, PWN, Wa-wa 1985
9. Hensel Witold, Polska starożytna, PAN IHKM,
Ossolineum, Wrocław 1973
10. Jelinek J., Atlas prahistorii człowieka, PWR i L
Wa-wa 1977
11. Kozłowski J. K., Kozłowski St. K., Epoka kamienia
na ziemiach polskich, PWN, Wa-wa 1977
12. Kozłowski St. K., Pradzieje ziem polskich od IX do
V tysiąclecia p.n,e., PWN, Wa-wa 1972
13. Kozłowski J. K., Kozłowski St. K., Pradzieje
Europy od XL do IV tys. p.n.e., PWN, Wa-wa 1975
14. Laming Anette, Skarby w grocie Lascaux, PWN, Wa-wa
1968
15. Leroi-Gourhan Andre, Religie prehistoryczne, PWN,
Wa-wa 1966
16. More R., Skamieniałymi śladami człowieka, PWN
Wa-wa 1966
17. Praca zbiorowa, Mały słownik antropologiczny, WP,
Wa-wa 1969
18. Praca zbiorowa pod red. Kmiecińskiego J. ,
Pradzieje ziem polskich, Cz. I, PWN, Wa-wa 1989
19. Praca zbiorowa pod red. Jasickiego B., Zarys
antropologii, PWN Wa-wa 1962
20. „Problemy”, miesięcznik, numery wybrane
21. Skrok Z., Wyjście z kamiennego świata, LSW Wa-wa
1986
22. Strzałko J., Henneberg J. I Piontek J., Populacje
ludzkie jako systemy biologiczne, PWN Wa-wa 1980
23. Wendt Herbert, Szukałem Adama, WP, t. I i II, Wa-wa
1961
24. Wojciechowski W., Broń pierwotna i starożytna w
Polsce, WMON Wa-wa 1973
A także uzupełniająco:
25. Dzieje
Olkusza i Regionu Olkuskiego, pod red. K. Kiryka i R. Kołodziejczyka,
Warszawa- Kraków 1978. (skrót: DORO)
26. Hensel W.,
Archeologia żywa, WAiF Wa-wa 1973
27. Praca zbiorowa
pod red. Malinowskiego A. i Strzałko J., Antropologia, PWN Wa-wa –
Poznań 1985
28. Praca zbiorowa
pod red. Malinowskiego A., Antropologia fizyczna, PWN Wa-wa –
Poznań 1980
29. Praca zbiorowa
pod red. Skowrona St. i in., Biologia XX wieku, t. I i II, WP Wa-wa
1971
30. Stęślicka
W., Rodowód człowieka uzupełniony, Omega PWN - Wa-wa 1964
31. Walczak W.,
Jak powstawała rzeźba Polski, BP Wa-wa 1976,
32. Książkiewicz
M., Zarys geologii Polski, Wyd. Geol. Wa-wa 1965,
33. Klimaszewski
M., Geomorfologia ogólna, PWN Wa-wa 1961
34. Praca
zbiorowa, Mały słownik geologiczny, WP Wa-wa 1968, oraz inne.
czwartek, 12 stycznia 2017
Dawniej, a dziś - Stare miasto - ul. Sławkowska
oraz Pasaż do Rynku
282. Stare miasto, ul. Sławkowska do Rynku, 1925 r. (po lewej Dworek
Buchowieckich, dalej stare niskie domy i Kamienica Stachurskich)
(źródło: zbiór PTTK Olkusz)
282B. Podobne ujęcie i lata (źródło: zbiór Mariana Kostulskiego, Ziemia Olkuska)
282C. Ten sam widok 2009 r. (fot. Ryszard Maliszewski)
483. Kamienica Stachurskich z 1905 r. lata międzywojenne, dalej stare niskie domy
(źródło: Internet, Facebook, Ziemia Olkuska, oraz Piotr Nogieć)
483B. Zbliżenie z tego samego ujęcia 1925 r. (źródło: j.w.)
483C. To samo ujęcie 2009 r. (stare domy rozbudowane) (fot. Ryszard Maliszewski)
484. Stare parterowe domy przed Kam. Stachurskich lata 60-te XX w.
(źródło: zbiór Piotra Nogiecia, Internet, Stary Olkusz na fot. I)
484B. Te same parterowe domy, wid. z Dzwonnicy, lata 70-te XX w.
(źródło: Internet, Ziemia Olkuska)
484C. Wyburzanie tych domów i oficyn za nimi, lata 80-te XX w.
(źródło: zbiór Tomasza Strojnego, Przegl. Olk., "Poznaj z nami..",
"Domy światłem malowane", Emilia Kotnis-Górka)
484D. Pusty plac po wyburzeniu tych budynków, 2010 r. (ta i nast. fot.
Ryszard Maliszewski)
484E. Ten sam plac w 2016 r.
485. Pasaż obok Kościoła do Rynku 1934 r. (źródło: zbiory NAC)
485B. Przy tym pasażu nowy Dom Parafialny postawiony nad fundamentami
XIV-wiecznego Zamku Olkuskiego 2009 r. (ta i nast. fot. Rysz. Maliszewski)
485C. Nowy Dom Parafialny wid. z dr. str. 2009 r.
485D. Wejście do tego pasażu od ul. Mickiewicza 2016 r.
485E., 485F. i 485G. Pasaż do rynku i Dom Parafialny 2016 r.
Logo NAC:
czwartek, 5 stycznia 2017
Dawne rodziny 9. „Bodaj
byś cudze dzieci uczył !!”
Cz.
III. Szkoły c.d.
Autor:
Ryszard Maliszewski
[Niniejszy odcinek nie przedstawia
odrębnego tematu, lecz jest uzupełnieniem trzech artykułów
wcześniejszych: Dawne rodziny
9. „Bodaj byś cudze
dzieci uczył !!” Cz. II.
Szkoły,
10. „Zdolny siędzie
na urzędzie ...” oraz
12. „Jedzie pociąg z
daleka...” Cz. I. Nie dodaję też tutaj niczego
nowego do omówienia historii wymienianych wcześniej szkół, a
tylko wspominam dwie byłe uczennice z rodziny: Janinę
z Maliszewskich Kownasową (córkę Józefa syna Aleksandra),
uczęszczającą do szkoły jeszcze w zaborze rosyjskim oraz jej
córkę
Wieńczysławę
Kownas, córkę Adolfa w okresie przed II wojną
światową. Zamieszczony tu materiał fotograficzny pochodzi z
archiwum Anny Kownas z Wrocławia i stanowi jedynie ilustrację dla
poniższego uzupełnienia.]
1. Janina Maliszewska
w młodości
2. List
pochwalny Janiny Maliszewskiej z 1908 r.
3. Wieńczysława
Kownas w 1929 r. (druga z prawej w drugim rzędzie od góry ;
fot. przed
olkuskim Gimnazjum Żeńskim [obecnie Zespół Szkół Dosk. Zawod.
przy ul.
Nullo] ; ujęcie z działki po drugiej str. ulicy, robione nieco „pod
górkę”,
przez co
widoczne tylko górne piętro budynku)
4. Wieńczysława
Kownas w 1930 r. (druga z pr. od góry)
5., 6. i 7.
Uczennice Gimnazjum Żeńskiego w 1930 i 1931 r.
(Uwaga:
Wolno kopiować i cytować jedynie pod warunkiem podania źródła i
autora artykułów !)
niedziela, 1 stycznia 2017
Z okazji rozpoczęcia Nowego Roku miłym Czytelnikom mojego Bloga i Profilu Google + składam najlepsze życzenia:
Happy New Year !!! Szczęśliwego Nowego Roku !!!
[Miło mi
również zakomunikować, że do miliona wejść na moim profilu jest
już bardzo niedaleko …. Oglądalność zaś „geograficzna”
blogu (największe liczby) przedstawia się następująco:
Polska | 20233 |
Rosja | 2754 |
Stany Zjednoczone | 1592 |
Niemcy | 1378 |
Francja | 365 |
Ukraina | 298 |
Szwecja | 266 |
Chiny | 213 |
Wielka Brytania | 164 |
Dania | 111 |
![]() |
|
Dziękuję za zainteresowanie i pozdrawiam !!] | |
Mitologia: 3B. Karnawał
Zakończeniem tego cyklu Świąt Zimowych jest do dzisiaj, mający również pogański wywód z dawnych kultów agrarnych (tak rzymskich, jak i słowiańskich) okres hucznych zabaw, uczt, tańców i kolędowania, zwany dzisiaj z łacińska „karnawałem” (po słowiańsku „zapusty”), trwający aż do lutego. Warto zapoznać się z ich genezą i sensem pod linkiem: https://pl.wikipedia.org/wiki/Karnawa%C5%82
Wśród postaci karnawałowego kolędowania (pozostałości starożytnego „teatru zdarzeń mitycznych”) nie może oczywiście zabraknąć „Turonia” w postaci Kozła-Byka, jako wizerunku samego Welesa, innej jego postaci – Niedźwiedzia oraz Bociana-Ajtwarasa, na świat przynoszącego z Zaświatów Dusze, którym przeznaczona jest reinkarnacja (ponowne narodziny) .
Zakończeniem tego cyklu Świąt Zimowych jest do dzisiaj, mający również pogański wywód z dawnych kultów agrarnych (tak rzymskich, jak i słowiańskich) okres hucznych zabaw, uczt, tańców i kolędowania, zwany dzisiaj z łacińska „karnawałem” (po słowiańsku „zapusty”), trwający aż do lutego. Warto zapoznać się z ich genezą i sensem pod linkiem: https://pl.wikipedia.org/wiki/Karnawa%C5%82
Wśród postaci karnawałowego kolędowania (pozostałości starożytnego „teatru zdarzeń mitycznych”) nie może oczywiście zabraknąć „Turonia” w postaci Kozła-Byka, jako wizerunku samego Welesa, innej jego postaci – Niedźwiedzia oraz Bociana-Ajtwarasa, na świat przynoszącego z Zaświatów Dusze, którym przeznaczona jest reinkarnacja (ponowne narodziny) .
Kalendarz rzymskich świąt Jakuba Jasińskiego (patrz przypis) wyznaczał na Styczeń następujące święta (niektóre z nich mają pewne analogie w religii dawnych Słowian, a także później w chrześcijaństwie):
1 stycznia
5 stycznia
9 stycznia
11 stycznia
11-15 stycznia
16 stycznia
27 stycznia
30 stycznia
1. Słowiańskie Zapusty (źródło: Wikipedia)
Przypisy:
|
Subskrybuj:
Posty (Atom)