czwartek, 5 października 2017

Dawne rodziny 16. „Zerwać z tradycją – Część II.
 
(pochodzenie rodzin, losy w Olkuszu, koligacje)


Autor: Ryszard Maliszewski



Innymi osobami w rodzinie (po moim pra pradziadku Aleksandrze), które ukończywszy w Olkuszu Średnią Szkołę Rzemieślniczą wykonywały zawód ślusarza byli: Władysław Maliszewski syn Tomasza „z ul. Sławkowskiej” i Franciszek Maliszewski syn Ludwika (najmłodszy brat mojego dziadka). Obaj, będąc ślusarzami-kowalami, również zerwali z tradycją i nie zakładali tutaj nigdy własnych warsztatów, lecz pracowali aż do emerytury jako pracownicy najemni. Władysław syn Tomasza pracował na stanowisku nauczyciela zawodu w wyżej wymienionej szkole (trochę powrócił do zawodu na emeryturze).


Władysław Maliszewski syn Tomasza syna Aleksandra (*1889)


Szóste dziecko, a drugi syn Tomasza syna Aleksandra, urodzony w Olkuszu z matki Władysławy z Mikińskich. Dzieciństwo spędził przy rodzicach w Olkuszu, w rodzinnym domu przy ul. Sławkowskiej. 
Ojca utracił Władysław w wieku 17 lat. Wkrótce po tym ukończył Szkołę Rzemieślniczą w Olkuszu, działającą tu już od początku wieku i kształcącą męską młodzież w dwu kierunkach: ślusarsko-kowalskim i stolarskim. Była to zawodowa szkoła średnia, którą kończyło w Olkuszu bardzo wielu olkuskich chłopców, w tym z rodziny Maliszewskich.

Po ukończeniu szkoły, Władysław Maliszewski własną pracą dopomagał już rodzinie, niezależnie od tego, że przez kilka lat młodości korzystał jeszcze zapewne z opieki i utrzymania starszego brata Stanisława Kostki, będącego po śmierci ojca faktyczną „głową rodziny”. Sytuacja ta uległa zmianie po przedwczesnej śmierci Stanisława Maliszewskiego (rok 1913), kiedy to z kolei 24-letni wówczas Władysław stał się „głową pozostałej rodziny”, wspólnie z pracującym już także najmłodszym bratem Romanem, mając na utrzymaniu matkę i siostrę Stanisławę (dopiero w 1919 roku Stanisława Maliszewska wyszła za mąż za wdowca po starszej siostrze, Piotra Hagnę, patrz Rozdział Nr 13., zatytułowany „Za tych, co na morzu i w lesie”).

Może właśnie dlatego Władysław Maliszewski nie żenił się aż do 31 roku życia. Ożenił się w roku
1920 z panną z Przedmieścia Żuradzkiego, Genowefą z Janikowskich (*1893), będącą właściwie bardzo daleką kuzynką Maliszewskich (pochodziła z domu Nr 75 należącego do spadkobierców Franciszka Janikowskiego z ul. Gęsiej, patrz Rozdziały Nr Nr 1. „Dworek Janikowskich” i 11. Część VI. „Przedsiębiorstwo rodzinne przy ul. Sławkowskiej”). W latach następnych Genowefa z Janikowskich Maliszewska urodziła mu w Olkuszu trójkę dzieci : Sylwestrę (*1921), późniejszą Perkową, Witę (*1922), zmarłą we wczesnym dzieciństwie i Zygmunta (*1924).

Historię olkuskiej rodziny Janikowskich obszernie opisano przy omówieniu życiorysu Jadwigi z Gołasiewiczów, pierwszej żony Mateusza Macieja Maliszewskiego syna Józefa, której matka Zuzanna z Janikowskich Gołasiewiczowa pochodziła z tego samego domu (patrz Rozdział Nr 1. „Dworek Janikowskich”).

Od chwili ślubu, wraz z żoną i dziećmi zamieszkiwał Władysław w domu swoich teściów
Janikowskich przy ul. Gęsiej. W 1928 roku jednak Genowefa z Janikowskich zmarła i Władysław
pozostał wdowcem, obarczonym trójką małych dzieci (7, 6 i 4 letnich). Na domiar złego, już rok
wcześniej zmarła matka Władysława, która ewentualnie mogłaby pomóc w wychowaniu wnuków,
a Hagnowie od paru lat mieszkali już na Pomorzu. Władysławowi więc zupełnie nie miał kto pomóc. Nie ulega wątpliwości, że w tamtych czasach, pracujący na utrzymanie rodziny mężczyzna zmuszony był w takiej sytuacji żenić się powtórnie. Nie chcąc zapewne być zależnym od pomocy obcej dla niego rodziny żony, w 1930 roku ożenił się Władysław powtórnie i zamieszkał w należnym mu mieszkaniu po Hagnach w domu rodzinnym przy ul. Sławkowskiej.

Druga żona, Matylda z Wojtaszków (*1902), w latach następnych urodziła mu jeszcze dwójkę dzieci : Barbarę (*1931), późniejszą Pietrasową i Andrzeja (*1935), który niestety zginął tragicznie w wieku zaledwie 10 lat, w wyniku wybuchu niewypału. W efekcie pozostał Władysławowi tylko jeden syn z pierwszego małżeństwa, Zygmunt, zamieszkały po wojnie w Gliwicach.

Władysław Maliszewski był po ojcu współwłaścicielem gruntu przy ul. Sławkowskiej, to jest „domu Tomasza”, oraz działek oznaczonych na Mapie Nr I symbolami 4B i 4C. Ponieważ jednak starsze jego rodzeństwo zmarło (Stanisław, Apolonia, Marianna Hagnowa i Katarzyna), a Stanisława z Maliszewskich Hagnowa wraz z rodziną wyemigrowała na Pomorze, - na gruncie tym pozostał jedynie Władysław z bratem Romanem Maliszewskim (patrz Rozdział Nr 11. Część VI). Obaj żenili się w latach 20-tych z dziewczętami z rodziny Janikowskich z ul. Gęsiej (były one dla siebie stryjecznymi siostrami), obaj też w efekcie ze swoimi rodzinami zamieszkiwali w rodzinnym domu (patrz niżej - plan Nr 5B).


1. Drewniany dom po Aleksandrze Maliszewskim, potem po tegoż synu Tomaszu,
ojcu Władysława, na przedmieściu sławkowskim (od str. pn, gdzie Władysław
wówczas mieszkał) (źródło: fot. ze zbiorów PTTK Olkusz, publ. „Przegląd Olkuski”,
„Poznaj z nami ...”, „Domy światłem malowane”, Emilia Kotnis-Górka, lata 30-te
XX w., fot. retuszowana)



2. Mapa Nr I. Działki Maliszewskich przy ul. Sławkowskiej
(fragment większej mapy ; Oprac. Ryszard Maliszewski 1999 ; Grafika Jarosław
Lisowski 2000 ; popr. przez autora 2014 ; na podst. DORO [5])


Jeszcze przed II wojną światową, zapewne w obliczu konieczności spłacenia ze spadku Hagnów
wyjeżdżających na Pomorze, sprzedała rodzina miastu pod „Ogród miejski” działkę-pole 4C.
W czasie wojny, w roku 1942 Władysław i Roman, przymuszeni nakazem niemieckich, okupacyj-
nych władz miasta – musieli sprzedać miastu także i całą swoją pozostałą ziemię przy ulicy
Sławkowskiej (4B), wraz z domem rodzinnym, który uległ wtedy zburzeniu. Ostatecznie Niemcy nie zdążyli tu już założyć dalszej części „ogrodu miejskiego”, tak że tę część miejskiego gospodarstwa ogrodniczego założyło miasto dopiero po wojnie. Niestety ziemia była już stracona, a dom nie istniał. Gdzie zamieszkiwali po zburzeniu rodzinnego domu Władysław i Roman Maliszewscy – nie mam informacji (zapewne w mieszkaniach wynajętych). Roman zresztą zmarł wkrótce po wojnie.



2B. Kolejność zasiedlania domu „po Tomaszu Maliszewskim” przy ul. Sławkowskiej
      (rekonstrukcja Ryszard Maliszewski, wg relacji Barbary z Maliszewskich
Pietrasowej i Flawiusza Maliszewskiego)


Jak to już wyżej wspominałem, Władysław Maliszewski syn Tomasza ukończył olkuską Szkołę Rzemieślniczą, zdobywając w efekcie średnie wykształcenie i zawód ślusarza, w którym pracował do końca życia, nawet po przejściu na emeryturę. Ze Szkołą Rzemieślniczą w Olkuszu związany był Władysław zresztą przez całe niemal życie, bo prawdopodobnie już od lat 20-tych XX wieku przyjął tutaj posadę instruktora zawodu. W szkole tej, przemianowanej po wojnie na Technikum Mechaniczne (obecnie Zespół Szkół Nr 1 w Olkuszu), był instruktorem ślusarstwa aż do emerytury. Później działał jeszcze w zawodzie prywatnie.

Autor opracowania, Ryszard Maliszewski syn Władysława syna Stefana, pamiętał jeszcze „wujka” Władysława (syna Tomasza) z lat 60-tych XX wieku, choć wcześniej go nie znał.
Po raz pierwszy, będąc z ojcem „w mieście”, spotkał Ryszard Władysława syna Tomasza około
1961 roku. Ojciec wyjaśnił mu wtedy, że jest to „wujek Władek z ulicy Sławkowskiej”, ale niczego
bliższego o powiązaniach rodzinnych z tą osobą synowi wówczas nie opowiedział. Szczegóły życia rodziny „z ul. Sławkowskiej” najdokładniej objaśniał mi mój stryjek Flawiusz Maliszewski z Krakowa, starszy brat mojego ojca.

Władysław Maliszewski syn Tomasza (po którym zresztą ojciec autora miał imię), zbudował
własny skromny dom przy ul. Sławkowskiej dopiero w latach 50-tych XX wieku, na działce, na
której jeszcze do lat 20-tych czynny był kamieniołom należący do rodziny, a którą zakupił on
od „Maliszewskich ze Strzemieszyc”, którzy te grunty odziedziczyli (ozn. 4G na mapie).
Dom ten, istniejący tu do dzisiaj zajmuje obecnie rodzina Barbary z Maliszewskich Pietrasowej, córki Władysława (zmarła niedawno).



 





















3. Były dom Władysława Maliszewskiego przy ul. Sławkowskiej w 1993 r.
3B. Ten sam dom w roku 2009 (wszystkie fotografie Ryszarda Maliszewskiego)
3C. Ten sam dom z boku 2010 r.


Władysław był również właścicielem działki przy obecnej ul. Kwiatowej (obok obecnej Szkoły
Podstawowej Nr 5 w Olkuszu), którą to działkę sprzedał po wojnie w części Bolesławowi Cieśli-
kowi, na której tenże w latach 50-tych zbudował swój dom, istniejący tu do dzisiaj (obok dom po
drugim synu Bolesława, Leszku Cieśliku, który po jego śmierci poszedł w obce ręce). Być może wymieniona działka stanowiła wcześniej całość z działką leżącą poniżej (sięgającą jeszcze bardziej na południe do dzisiejszej trasy szybkiego ruchu E-4), z której to działki została wywłaszczona w latach 60-tych Eufrozyna z Janikowskich Maliszewska-Bosak, wdowa po Romanie Maliszewskim, bracie Władysława. Pierwotnie całość ta mogła należeć do ojca obu braci, po którym ją odziedziczyli. Nie jest to jednak pewne, gdyż równie prawdopodobne jest, że grunt ten stanowił pierwotnie własność Janikowskich, po których obie stryjeczne siostry Janikowskie, Genowefa i Eufrozyna Maliszewskie, działki tutaj otrzymały w posagu. Jeszcze i dzisiaj bowiem po sąsiedzku, przy ul. Niepodległości - zamieszkują Janikowscy z tej samej gałęzi rodziny.
Na zamieszczonej niżej fotografii Nr 7 omawiane grunty oznaczone są symbolem 1D. W tamtym rejonie, jeszcze przed II wojną światową rozciągały się jedynie pola uprawne mieszczan i tylko gdzieniegdzie widniał pośród nich jakiś mały, przedmiejski domek. Niemal wszystkie domy widoczne na cytowanej fotografii z lat 70-tych XX wieku (i następne), zostały tu pobudowane dopiero, po przeprowadzeniu tędy wspomnianej obwodnicy Olkusza. O ewentualnym innym jeszcze majątku Władysława na terenie Olkusza, nic autorowi nie wiadomo.



4. Działki (1D) za trasą szybkiego ruchu (obwodnicy) około 1982 r.
(źródło: fragment większej fotografii, znanej w Olkuszu)


Władysław Maliszewski syn Tomasza żył dosyć długo i do końca życia we względnie dobrej
kondycji, może dlatego, że był szczupły, żwawy i bardzo pracowity. Zmarł w Olkuszu w wieku
81 lat i został pochowany w nowej już części olkuskiego cmentarza na Piaskach. Informacje o rodzinie jego pierwszej żony, Genowefy z Janikowskich, zawarte są w artykule Nr 1. niniejszego cyklu, zatytułowanym „Dworek Janikowskich”.



                                                                  ******



Franciszek Maliszewski syn Ludwika Jana syna Aleksandra (*1897)


Ósme dziecko, a czwarty syn Ludwika syna Aleksandra, urodzony w Olkuszu
z matki Marianny z Janików. Dzieciństwo i młodość spędzał przy rodzinie w Olkuszu (od 10 roku życia jedynie z matką, gdyż ojciec zmarł) w domu rodzinnym przy ul. Sławkowskiej.

Franciszek, jako najmłodsze i „najbardziej rozpieszczane” dziecko w rodzinie (starsi bracia mówili
o nim tylko „Franuś” i opłacali dla niego szkołę), otrzymał jako jedyny z dzieci Ludwika Maliszewskiego wykształcenie średnie, kończąc w Olkuszu Szkołę Rzemieślniczą i zdobywając zawód ślusarza. Po jej ukończeniu, w 1919 roku wyjechał na czas jakiś do pracy w Dąbrowie Górniczej, gdzie pracował w hutnictwie, zamieszkując u swoich dalszych kuzynów, Antoniego i Leona – synów Mikołaja Maliszewskiego „z ulicy Żuradzkiej”. Kontakty Franciszka z tamtą rodziną, pozostałą w Zagłębiu trwały i później (np. Leon Maliszewski był w Olkuszu ojcem chrzestnym Leszka syna Franciszka).


5. Dąbrowa Górnicza, Huta Bankowa 1910 r. (źródło: kol. pocztówek Robert Winkler,


W 1923 roku 26-letni już Franciszek powróciwszy do Olkusza ożenił się tutaj z Henryką z Kuchar-
skich, będących wówczas w Olkuszu jedną z bogatszych rodzin. Po ślubie młodzi zamieszkiwali
z początku w rodzinnej kamienicy Kucharskich przy ul. 3 Maja (obecnie Kazimierza Wielkiego),
lecz już wkrótce postarał się Franciszek o majątek własny. W 1930 roku, mając świadomość faktu, że starsze jego rodzeństwo owładnęło w całości majątkiem po ojcu, a on „tuła się po obcych domach”, wniósł Franciszek do sądu o podział tegoż majątku.

W efekcie sądowego podziału stał się Franciszek właścicielem gruntów „pod Wapiennikami”
o przestrzeni „10 zagonów” (około 20 arów) i „pod Parczami”, po których sprzedaży zainwestował swoje i żony pieniądze w budowę własnej kamienicy, którą to budowę zrealizował jeszcze w latach 30-tych XX wieku. Projektantem tej kamienicy, jak i wielu innych olkuskich domów tamtych czasów był architekt „z rodziny”, Henryk Maliszewski syn Mikołaja „z ul. Szpitalnej (róg Żuradzkiej)”. Wymienione tutaj grunty zlokalizowane były na pewno za obecną ul. Wapienną, i na zamieszczonej kilkakrotnie w niniejszym opracowaniu fotografii oznaczone symbolem 1B. Natomiast kamienica Franciszka zlokalizowana przy dzisiejszej ulicy Kazimierza Wielkiego, na rogu skrętu na prawo w dół, do stacji kolejowej, uwidoczniona jest tutaj na fotografii Nr 1.



 























5B. Kamienica Franciszka Maliszewskiego od pd. 1993 r.
(po lewej była kamienica Kucharskich) (fot. Ryszard Maliszewski)
5C. Ta sama kamienica od pd. w 2009 r. (wszystkie fot. j.w.)
5D. Kamienica „po” Franciszku Maliszewskim od pn.wsch. 2009 r.
5E. Kamienica od pn.zach. 2009 r.

Od tego czasu Franciszek wraz ze swoją rodziną zamieszkiwał już we własnym domu. Kamienica
ta stoi tu do dzisiaj i nadal należy do rodziny po Franciszku Maliszewskim. Budowana jest w stylu charakterystycznym dla lat 30-tych. Mieszkania są tutaj duże i wysokie, z którego to powodu dom nie obejmuje wielu mieszkań. Parter od strony ulicy zajęty jest w większości przez pomieszczenia sklepowe, wynajmowane przez rodzinę przed wojną i do chwili obecnej. Wyższe piętra stanowią część mieszkalną kamienicy, w której najładniejsze mieszkania na I piętrze zajmowali: Franciszek Maliszewski, i drugie jego córka, Wanda z Maliszewskich Guzikowa ze swoją rodziną. Po śmierci Franciszka Maliszewskiego, w latach 90-tych XX wieku jego potomstwo sądziło się trochę o podział tego spadku. Od tego czasu jest może kamienica trochę zaniedbana i nie w całości zamieszkana, gdyż tylko jej część należy do zamieszkałych tu Guzików.

Dzieci Franciszka Maliszewskiego i Henryki z Kucharskich przyszły w Olkuszu na świat jeszcze
przed zbudowaniem tejże kamienicy. Było ich troje: Jerzy (*1924), Wanda (*1926), późniejsza Guzikowa i Leszek (*1929). O Leszku Maliszewskim wspominał jeden z byłych rozdziałów, zatytułowany „Artyści i architekci”.

Rodzinie Franciszka powodziło się nieźle. Od powrotu do Olkusza pracował Franciszek Maliszewski w Fabryce Naczyń Emaliowanych „Westen”,będąc tutaj mistrzem warsztatów narzędziowych, na którym to chyba stanowisku przepracował aż do lat powojennych, do emerytury. W roku 1945, po ustąpieniu Niemców, jako specjalista od ustawiania maszyn i mistrz narzędziowni był nawet członkiem komisji, zajmującej się ponownym uruchomieniem fabryki (DORO [1]). Na emeryturę odszedł w 1962 roku.


6. Franciszek Maliszewski w starszym wieku (fot. z arch. autora)


Z wyglądu Franciszek Maliszewski był bardzo podobny do znanemu mi w rodzinie „dawnego typu Maliszewskich”. Zmarł w Olkuszu w wieku 75 lat i został pochowany na miejscowym cmentarzu w grobie swoich teściów Kucharskich. Pięć lat później spoczęła tam również jego żona.



Henryka z Kucharskich Maliszewska (*1903)



Córka Konstantyna Kucharskiego z Olkusza, urodzona w Sędziszowie Kieleckim z matki Emilii z Bartlińskich. Dzieciństwo i młodość spędzała przy rodzicach w Sędziszowie i w
Olkuszu, gdzie rodzice jej wybudowali kamienicę przy ul. 3 Maja (obecnie Kazimierza Wielkiego).
Była to kamienica, do której dobudował swoją kamienicę Franciszek Maliszewski (patrz fotografia wyżej).

Kucharscy byli rodziną kupiecką, pochodzenia ziemiańskiego, Bartlińscy zaś (według relacji Wandy z Maliszewskich Guzikowej) rodziną ziemiańską z okolic Sędziszowa. Nazwisko Kucharski spotykane jest często w Zagłębiu (np. w parafii Gołonóg-Dąbrowa Górnicza), lecz że jest to nazwisko w Polsce bardzo popularne, trudno tu wyciągać jakieś wnioski. Według słownika Rymuta w końcu XX wieku było w Polsce prawie 40.000 osób tego nazwiska, co świadczy zapewne o tym, że było Kucharskich wiele, niespokrewnionych ze sobą rodzin (w herbarzach np. Kucharscy herbów: Godzięba, Dołęga, Jastrzębiec, Korab, Lubicz, Pobóg, Prawdzic, Rola, Szreniawa, Wczele, Wieniawa i Zagłoba).

Toteż w regionie pomiędzy Krakowem, a Śląskiem spotyka się też to nazwisko we Włodowicach,
Będzinie, Wojkowicach, Ząbkowicach, Strzemieszycach, Pilicy, Żarnowcu, Łanach Wielkich,
Kozłowie, Chechle, Smardzowicach i Sierszy. Możliwe więc, że ta właśnie rodzina Kucharskich
miała ongiś jakoweś związki ze szlacheckim osadnictwem w księstwie siewierskim lub kluczach
dóbr biskupów krakowskicch. Jacyś Kucharscy byli wymieniani w HOKO (skróty w Bibliografii), jako krewni Anny Rusockiej, córki dzierżawców wsi olkuskich, Piotra i Rozalii Komorowskich od 1704 roku. Kucharscy mieli wtedy trzymać w zastawie wieś Parcze, ale czy jest tutaj jakiś związek z rodziną Henryki – nie wiadomo (patrz wyżej, fot. nr 4, górna linia domów).

Lista rodzin szlacheckich województwa krakowskiego z roku 1791 wykazuje w roku 1757 Kazimierza Kucharskiego, jako pisarza w majątku Wygiełzów/Babice.[2] Natomiast w Genetece można znaleźć wiele metryk ze schyłku XVIII wieku i XIX-wiecznych do tego nazwiska w:Szreniawie, Miechowie, Słaboszowie, Gołczy, Ulinie Wielkiej, Książnicach Wielkich i Sierczy. Jednak najwcześniejsze metryki do tego nazwiska znalazłem w świętokrzyskiem. Tu np. w Pińczowie małżeństwo w roku 1714 (akt nr 7) Stanisława Kucharskiego z Agnieszką Żółkowską. W Działoszycach od 1723 roku rodzą się dzieci Bartłomieja Kucharskiego i Jana Kucharskiego, w 1719 rodzi się w Chmielniku Andrzej Kucharski, i wiele, wiele jeszcze występuje tu metryk do tego nazwiska. [3]

O rodzinie Bartlińskich autor nie posiada żadnych konkretnych wiadomości, poza tym, że notuje się w herbarzach dwie rodziny Bartlińskich, herbu Nieczuła i własny, - oba zbliżone do
Nieczuji ( Rymut wymienia w końcu XX wieku zaledwie 114 osób Bartlińskich w Polsce).

Henryka z Kucharskich Maliszewska żyła przy mężu w Olkuszu. Mając 69 lat owdowiała, jednak nie pozostała samotna, bo w mieszkaniu naprzeciwko mieszkała wciąż jej córka Wanda ze swoją rodziną. Przeżywszy męża o 5 lat zmarła Henryka z Kucharskich Maliszewska w wieku 74 lat w Olkuszu i została pochowana obok męża w grobie swoich rodziców.



                                                                       *****


Szkołę Rzemieślniczą w Olkuszu w zawodzie ślusarskim ukończyło także dwu kuzynów mojego dziadka, synów Antoniego Maliszewskiego „ze Strzemieszyc”, ale obaj, w związku z dynamicznie zachodzącymi XX-wiecznymi przemianami społecznymi nawet nie zamierzali pracować fizycznie. Zabiegał o to zresztą już ich ojciec, starając się synów nakłaniać do zdobycia wykształcenia wyższego. Ale że Antoni Maliszewski żył dosyć krótko (zmarł w 1919 roku podczas epidemii tyfusu), nie zdążył synów wykształcić i uzyskali oni wyższy status społeczny dopiero po II wojnie światowej. Życiorys młodszego z nich opisany jest już w Rozdziale Nr 12. Części III. „Jedzie pociąg z daleka, gdyż Henryk Maliszewski syn Antoniego był kolejarzem.


Kazimierz Telesfor Maliszewski syn Antoniego syna Aleksandra (*1901)


Pierwsze dziecko Antoniego Maliszewskiego syna Aleksandra, urodzony w Olkuszu z matki Tekli z Kownasów. Dzieciństwo i młodość spędzał przy rodzicach, początkowo w Olkuszu, gdzie ojciec jego miał część drewnianego domu przy ul. Sławkowskiej, grunt uprawny, oraz udział w czynnym tutaj przynajmniej od lat 70-tych XIX wieku kamieniołomie i wapienniku, później zaś w Strzemieszycach, gdzie z kolei ojciec Kazimierza posiadał drugi grunt i dom (patrz wyżej). 

Po śmierci ojca, gdy Kazimierz miał już 18 lat, ważyła się w rodzinie sprawa, czy wraz z bratem swoim, młodym jeszcze Henrykiem, ma on objąć w posiadanie przeznaczony im przez ojca dom w Olkuszu, czy też mają obaj zamieszkiwać w Strzemieszycach, a działki w Olkuszu sprzedać.
Wydaje się, że na początku lat 20-tych XX wieku, dorosły już Kazimierz „przymierzał się nawet do życia w Olkuszu”ostatecznie zwyciężyła jednak druga koncepcja, tym bardziej, że dom Antoniego zajęty był częściowo przez lokatorów. Już więc na początku lat 20-tych dom, wraz z przyległą działką gruntu przeszedł w ręce Kocotów i Windysów, dzięki czemu „strzemieszyccy Maliszewscy” uniknęli przyszłego wywłaszczenia z tej własności w roku 1942, a Kocotowie i Windysowie ją stracili w efekcie wymuszonego przejęcia przez okupacyjne władze niemieckie.

Inne działki gruntu „po Antonim Maliszewskim” przy ul. Sławkowskiej w Olkuszu, również zostały wówczas sprzedane przez „strzemieszyckich Maliszewskich” miastu, Władysławowi Maliszewskiemu synowi Tomasza, oraz Józefowi i Feliksowi synom Ludwika Maliszewskiego, o czym już kilkakrotnie w niniejszym cyklu artykułów wspominałem (4E, 4G i 4K).
Łąkę „za wapiennikiem” (a więc później za Ogrodem miejskim, obecnie za „ruskim targiem”)
sprzedano chyba dopiero po II wojnie, podobnie jak i grunt po przeciwnej stronie ul. Sławkowskiej
(gdzie po wojnie urządzono bazę PTSB, a obecnie teren handlowy Biedronki itp.).


      7. Mapa Nr I. Działki „strzemieszyckich Maliszewskich” przy ul. Sławkowskiej
      w I poł. XX wieku (fragment większej mapy ; Oprac. Ryszard Maliszewski ;
      1999 ; Grafika Jerzy Lisowski 2000 ; uzup. Ryszard Maliszewski ; wg DORO [4])


W 1930 roku zawarł Kazimierz Maliszewski w Strzemieszycach związek małżeński z Różą
Wacławą z Blumów, która w roku 1931 urodziła mu córkę Annę (potem poznańska dentystka ; obecnie na emeryturze). Więcej dzieci nie mieli. W 1951 roku Kazimierz wyjechał wraz z rodziną do Poznania (prawdopodobnie był to wyjazd służbowy), gdzie też osiedlił się na stałe. Kazimierz w jakimś tam sensie musiał być związany z powojennymi władzami socjalistycznymi, gdyż do śmierci pracował na wysokim stanowisku w Najwyższej Izbie Kontroli (NIK). Kazimierz Telesfor Maliszewski syn Antoniego zmarł w Poznaniu w wieku 59 lat i tamże został pochowany.

 

8. Poznań, lata przedwojenne XX w. (źródło: Internet, str.:


Przypisy:

[1]. DORO (skróty w Bibliografii), t. II. str 301

[2]. Lista rodzin szlacheckich województwa krakowskiego 1791 r.

[3]. Internet, Geneteka

[4]. DORO, t. I.,str 523-527

[5]. DORO (skróty w Bibliografii), t. I., str 154, 329


Bibliografia


Źródła archiwalne i terenowe:

1. Archiwum Państwowe Chrzanów
Akta Miasta Olkusza: - Akta Metrykalne, w tym Regestr Metryk Parafii Olkusz,
- Akta Gruntów Słowiki i Katowskie, sygn. 54,
- Akta Własności po-Augustiańskiej, sygn. 1 i 1A,

2. Wypisy z akt USC parafii: Olkusz, Strzemieszyce, metryki z Geneteki,
Regestr Metryk Olkusz

4. Dane z nagrobków: Olkusz, Zagłębie ogółem, Włodowice Będzin, Wojkowice,
Ząbkowice, Strzemieszyce, Pilica, Żarnowiec, Łany wielkie,
Kozłów, Chechło, Smardzowice, Siersza i Trzebinia

5. Pamiętniki i relacje ustne:
- Ryszard Maliszewski, Historia małopolskiej gałęzi rodziny
Maliszewskich (Opracowanie w posiadaniu autora),
 
- Relacja Genoefy z Sajdaków Maliszewskiej z Kędzierzyna,
-Relacja Wiktora Maliszewskiego ze Strzemieszyc
    - Relacja Barbary z Maliszewskich Pietrasowej z Olkusza,
    -Relacja Władysława Maliszewskiego syna Stefana z Olkusza,
-Relacja Haliny z Maliszewskich Paluszyńskiej z Częstochowy

-Relacja Wincentyny z Gałków Pawlikowej z Olkusza 
-Relacja Flawiusza Maliszewskiego z Krakowa
- Relacja Longiny z Maliszewskich Grossmanowej z Olkusza

6. Materiał kartograficzny:

-Ryszard Maliszewski, „Przedsiębiorstwo rodzinne” Maliszewskich przy ul. Sławkowskiej (fragment)

7. Materiał fotograficzny z arch. autora


Źródła i opracowania drukowane:

1. Dzieje Olkusza i Regionu Olkuskiego, pod red. K. Kiryka i R. Kołodziejczyka,
    Warszawa- Kraków 1978. (Skrót; DORO)
    1. Górzyński S., Kochanowski J., Herby szlachty polskiej, warszawa 1994.

    3. Gajl T., Herby szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodów, Gdańsk-Inowrocław 2003.

4. Rymut K., Nazwiska Polaków, wersja internetowa z wyszukiwarką nazwisk
(http://herby.com.pl/).

5. Wiśniewski J., Historyczny opis kościołów, Mariówka Opoczyńska, Kielce 1933.
(Skrót: HOKO)

 
Internet:

- Internet, Lista rodzin szlacheckich województwa krakowskiego 1791 r.

- Internet, Geneteka


                                                                *****


(Uwaga: Wolno kopiować i cytować jedynie pod warunkiem
podania źródła i autora artykułów !)