Dawne rodziny 12.
„Jedzie pociąg z daleka...” Część III.
(pochodzenie rodzin, losy w Olkuszu, koligacje)
[Niniejszy
artykuł wiąże się tematycznie z publikowanymi wcześniej
artykułami z cyklu Dawne rodziny, numery:
9. „Bodaj byś cudze dzieci uczył !!” Cz. III. Szkoły c.d.,
10.
„Zdolny siędzie na urzędzie ...”
oraz 12.
„Jedzie pociąg z daleka...” Cz. I., w
których omawiane były także dzieje w Olkuszu i Strzemieszycach
rodziny Kownasów,
skoligaconej podwójnie z rodziną olkuskich Maliszewskich.]
[Jak już wspominałem w
Rozdziale Nr 12. Część I., nieocenionym wprost „źródłem”
informacji o „kolejarskich rodzinach” Józefa i Antoniego
Maliszewskich „ze Strzemieszyc”,synów Aleksandra Maliszewskiego
„z ul. Sławkowskiej” w Olkuszu, prócz Wiktora
Maliszewskiego, wnuka Józefa, okazała się dla mnie w roku
2014, dopiero wówczas poznana dzięki kontaktom internetowym,
nieznana mi wcześniej osobiście - Anna Kownas z Wrocławia,
wnuczka Janiny z Maliszewskich Kownasowej, córki Józefa
Maliszewskiego syna Aleksandra.] R. M.
Antoni
Maliszewski syn Aleksandra syna Macieja
(*1865)
Szósty syn
Aleksandra Maliszewskiego, urodzony w Olkuszu z matki Joanny z
Maderskich. Urodził się i spędził dzieciństwo w rodzinnym domu
Nr 50 przy ulicy Sławkowskiej. Początkowo zamieszkiwał tutaj z
obojgiem rodziców. Gdy miał 15 lat, zmarła mu matka; w rok
później także i ojciec (1880 – 81). Dalszym wychowaniem i
utrzymywaniem Antoniego (który był młodszy od swego najstarszego
brata, Tomasza, aż o 17 lat, zajmowało się więc starsze
rodzeństwo. U brata Tomasza zamieszkiwał Antoni Maliszewski do ok.
1884 roku. Potem opiekę nad nim przejął drugi brat, Józef, który
też był inicjatorem wstąpienia trzech najmłodszych synów
Aleksandra na służbę przy kolei.
Zasadniczo nie mam
zwyczaju zamieszczać tutaj oryginalnych metryk dotyczących rodziny,
ale w kilku przypadkach robię wyjątki, szczególnie wówczas, gdy
treść metryki jest interesująca, a czasem i sam jej wygląd, bo
rzadko widujemy obecnie tak dawne dokumenty urzędowe. Pragnę
również przy okazji przekazać dodatkowe informacje, obrazujące
zjawiska historycznej natury (np., o ile do roku 1865 były one
jeszcze pisane najczęściej po polsku, to później, w związku z
antypolskimi restrykcjami w okresie po powstaniu styczniowym, język
polski był już w urzędach zakazany, przez co np. metryka ślubu
Antoniego Maliszewskiego (patrz dalej), spisana była już w języku
rosyjskim.
1. Akt urodzenia
Antoniego Maliszewskiego (Olkusz 1865 r.)
(źródło:
arch.Anny Kownas, retuszowane)
W związku więc
zapewne z wczesną utratą rodziców, Antoni wcześnie rozpoczął
samodzielne życie. Już w wieku 20
lat przyjął posadę na kolei w Olkuszu (rok 1885 jest właśnie
rokiem ukończenia linii kolejowej z Dąbrowy Górniczej do Dęblina
przez Olkusz). W tym czasie, nie zrywając w zasadzie kontaktów
rodzinno-towarzyskich z rodziną w Olkuszu (np. w 1894 roku był
tutaj ojcem chrzestnym swojej bratanicy Cecylii, późniejszej
Cieślikowej), odbył Antoni kilka podróży służbowych po Rosji,
co miało miejsce w latach 1885-1893 i 1895-1900. Około tegoż roku
powrócił jednak do Olkusza, gdzie zamieszkał ponownie w domu
rodzinnym przy ul. Sławkowskiej. Być może wkrótce po tym, gdy
południowe skrzydło tego domu, zbudowane pod koniec lat 80-tych XIX
wieku dla obu braci (Józefa i Antoniego) zostało w całości
wykupione przez Antoniego, Józef Maliszewski osiadł na stałe w
Strzemieszycach. Później więc, w domu tym mieszkał już tylko
Antoni Maliszewski i jego potomstwo.
2.
Scenka kolejowa XIX w. (Antoszewicz, wg Fr. Kostrzewskiego)
(źródło: Internet, Rysunek Fr. Kostrzewskiego)
Może
właśnie w związku z „rosyjskimi epizodami” w swoim życiu,
Antoni dość długo pozostawał w kawalerskim stanie i ożenił się
późno w wieku 35 lat, (w roku 1899), lecz nie w Olkuszu, tylko w
Miechowie, z Teklą z Kownasów, panną urodzoną we Włoszczowie,
ale zamieszkałą w Miechowie. W tamtych czasach takie częste zmiany
miejsca zamieszkania były nieco kłopotliwe dla delikwentów,
wstępujących w związki małżeńskie. Trzeba było każdorazowo
jeździć po metryki urodzenia do miejsca swych narodzin, a jeśli
dodatkowo po ślubie, zawartym w innym mieście młodzi mieszkali i
mieli dzieci jeszcze gdzie indziej, dzieci te czekał taki sam
kłopot. Na szczęście istniały już koleje, zachęcające do
podróży.
Tak też i Antoni
Maliszewski syn Aleksandra, ożeniwszy się w Miechowie, zamieszkał
wraz z żoną w Olkuszu i
tutaj przyszła na świat trójka jego dzieci: Kazimierz (1901),
Wacława (1902 i Henryk (1904). Rodzina
zamieszkiwała w Olkuszu we wspomnianym wyżej domu przy ul.
Sławkowskiej, lecz już w 1905 roku, być może nakłoniony przez
brata Józefa, zamieszkałego w Strzemieszycach już od 1889 roku,
także i Antoni przeniósł się do Strzemieszyc. Tutaj przyszła na
świat jego najmłodsza córka Janina (1906). Na tę emigrację
wpłynęła być może służba Antoniego na kolei (Strzemieszyce
były wówczas dość ważnym węzłem kolejowym), a może też i
jakieś względy majątkowe (np. posiadany tutaj po ojcu i dziadku
lub też wzięty w posagu „za żoną” jakowyś spadek). W całej
zresztą historii „olkuskich Maliszewskich” przewija się motyw
rodzinno-majątkowy „strzemieszycki”, o czym już wielokrotnie
wspominano w niniejszym opracowaniu. Także więc i Antoni
Maliszewski do końca życia był podwójnym obywatelem: Olkusza i
Strzemieszyc.
W Strzemieszycach
posiadał Antoni dom i jakiś grunt, które później odziedziczyła
jego córka Wacława Śliwowa. W Olkuszu zaś, prócz wspominanego
wyżej południowego skrzydła domu przy ul. Sławkowskiej, wraz z
przynależną domowi działką, posiadał Antoni jeszcze, wspólnie z
bratem Józefem jakieś inne grunty przy ul. Sławkowskiej,
odziedziczone po ojcu Aleksandrze Maliszewskim. Były to grunty w dwu
miejscach: łąka za obecnym targowiskiem miejskim na zachód, czyli
teren byłego wapiennika i kamieniołomu, z którego eksploatacji
Antoni i Józef otrzymywali prowizję, oraz teren po przeciwnej
stronie ulicy (gdzie po wojnie była baza PTSB, a obecnie teren handlowy
Biedronki itp.). Wszystkie te grunty zostały później sprzedane:
miastu, Władysławowi
Maliszewskiemu synowi Tomasza, oraz Józefowi i Feliksowi
Maliszewskim, synom Ludwika. Dokładne dzieje tychże gruntów
opisane są w częściach poprzednich opracowania. Symbole tych
działek na mapie, to 4E, 4G i 4K. Na temat ciągnących się
jeszcze po roku 2000 spraw spadkowych z niektórych tych gruntów,
patrz Rozdział 12. Część I. [*]
Za życia Antoniego
Maliszewskiego własność ta była jednak jeszcze w rękach obu
braci, Antoniego i Józefa („Maliszewskich strzemieszyckich”).
Również i południowe skrzydło domu przy ul. Sławkowskiej
pozostawało w rękach tej rodziny, aż do roku 1920, po którym to
synowie Antoniego Maliszewskiego, Kazimierz i Henryk, dom sprzedali
Kocotom i Windysom. Tenże drewniany dom widnieje na zamieszczonej
w Części I Rozdziału Nr 11 „Przedsiębiorstwo
rodzinne przy ul. Sławkowskiej” fotografii Nr 6 (prawe,
południowe skrzydło potrójnego domu), tam też wspomniane są jego
dzieje. Informacji na ten temat dostarczył autorowi kroniki jego
stryjek Flawiusz Maliszewski syn Stefana, który podawał, że gdy
miał około 8 lat, „z domu tego do Strzemieszyc wyjechało dwóch
braci Maliszewskich”.
3. Mapa Nr I. Działki
„strzemieszyckich Maliszewskich” przy ul.
Sławkowskiej w
Olkuszu (Fragment większej mapy ; szkic z natury ;
Oprac. Ryszard
Maliszewski 1999 ; Grafika Jarosław Lisowski 2000 ;
uzup. Ryszard
Maliszewski 2014 ; na podst. [1])
3B. Dom po Aleksandrze
Maliszewskim przy ul. Sławkowskiej 1912 r.
(po prawej trzecie skrzydło
domu, należące do „strzemieszyckich”
Maliszewskich) (źródło:
Fragm. pocztówki z 1912 r. publ. Olgerd
Dziechciarz,
Internet, Facebook, Ziemia Olkuska)
Pod koniec życia
Antoni Maliszewski syn Aleksandra zamieszkiwał na krótko ponownie w
Olkuszu, gdzie zmarł w czasie wielkiej epidemii tyfusu (1917 –
1919). Właśnie kilka lat po jego śmierci dom ten został
sprzedany. Zupełnie jednak możliwe, że Kocotowie i Windysowie
zamieszkiwali tutaj już wcześniej, bo Antoni, przebywający
najczęściej w Strzemieszycach, mógł część domu odnajmować.
Jeszcze pod koniec XX wieku Barbara z Maliszewskich Pietrasowa córka
Władysława Maliszewskiego syna Tomasza wspominała, że były przed
wojną jakieś niejasności własnościowe tej części domu
dotyczące, a którą to część zamierzał jej ojciec Władysław
dla rodziny Maliszewskich odzyskać. Antoni zmarł w wieku 54 lat.
Synowie Antoniego, Kazimierz i Henryk, byli wtedy jeszcze bardzo
młodzi (18 i 15 lat).
Genowefa z Sajdaków
Maliszewska z Kędzierzyna, żona Henryka Maliszewskiego syna
Antoniego, podawała autorowi informację, że Antoni jest pochowany
w Olkuszu, ale nie wie ona gdzie. Antoni Maliszewski
syn Aleksandra był założycielem drugiej gałęzi strzemieszyckiej
rodziny Maliszewskich. Podobnie jak to było w przypadku Jana Piotra
Maliszewskiego syna Aleksandra i Józefa Maliszewskiego syna Jana
Piotra (ojciec i syn kolejarze), również i w tej gałęzi rodziny
syn Antoniego Maliszewskiego, Henryk, podtrzymał rodzinną tradycję
i został kolejarzem.
Tekla
z Kownasów Maliszewska (*1865)
Tekla Kownas, urodziła
się w 1865 roku we Włoszczowej w kieleckiem jako córka Bartłomieja
i Anastazji ze Sroczyńskich. Jej ojciec, absolwent radzymińskiego
Instytutu Nauczycieli Szkół Elementarnych, w latach +/-1857-1865/66
był nauczycielem miejscowej szkoły. W późniejszym okresie, w
związku ze służbowymi przenosinami Bartłomieja, rodzina Kownasów
przeprowadzała się co kilka lat, cały czas zamieszkując wszakże
w południowej części ówczesnej guberni kieleckiej (Wodzisław,
Boszczynek, Wierzchowisko, Uniejów). Ostatecznie, chyba już po
przejściu Bartłomieja na emeryturę, osiadła w Miechowie.
4. Metryka ślubu
Bartłomieja Kownasa i Anastazji Sroczyńskiej z 1862 r.
(Maluszyn)
(źródło: z arch. Anny
Kownas)
W tekście zacytowanej metryki ślubu odnajdujemy sporo informacji
dotyczących nowo zaślubionych. Bartłomiej Kownas jest tutaj
wymieniony jako „kawaler, Nauczyciel Szkoły Elementarnej we
Włoszczowie i tamże zamieszkały, syn Bartłomieja i Agaty
Kownasów”, urodzony we wsi (?-nieczytelne) ....
Panna: Anastazja
Sroczyńska, „przy rodzicach na folwarku Błonie będąca, córka
żyjącego Józefa i zmarłej Katarzyny z Zmarzłowskich (?),
possesorów folwarku Błonie, urodzona w mieście Kurozwęki” ...
Z ogólnych informacji
dotyczących rodziny Sroczyńskich: Nazwisko
to było przez autorów bardzo często
spotykane, w kieleckiem, w Zagłębiu, w Siewierzu, gdzie było
wymieniane po roku 1820, obok Kalińskich i Zielonków. Rzuca się w
oczy, że w tych miejscowościach Sroczyńscy byli także pochodzenia
drobnoszlacheckiego. W herbarzach np. Sroczyńscy herbów: Nowina i
Strzemię, oba herby wymieniane w wykazach szlachty – lenników
księstwa siewierskiego. [2] Było
ich w Polsce okresie końca XX wieku 3.944 osób [Rymut].
W Imielnie natomiast ma
sporo dzieci Antoni Sroczyński, już od 1757, w 1789 w Piotrkowicach
bierze ślub Adam Sroczyński z Teklą Główczyńską (akt nr 4), w
Kielcach w roku 1789 także (akt nr 14) Stefan Sroczyński i Klara
Sieczkowska, zaś w 1800 Kazimierz Sroczyński i Elżbieta Miedzyna
(akt nr 66). Rodzą się Sroczyńscy w XIX wieku w Kielcach,
Końskiem, Imielnie i Stopnicy.[3]
We Włoszczowie, według
zapisów Geneteki, mieszkała pod koniec XVIII wieku jedna rodzina
Sroczyńskich, a w wieku XIX brak osób o tym nazwisku. Przelotnie,
prawdopodobnie kilka lat tylko, mieszkała tu Barbara ze
Sroczyńskich, żona strażnika tabacznego Ryszarda Szaniawskiego, z
rodziną. Bardzo możliwe, że była siostrą Anastazji (Anastazja
była matką chrzestną, a Bartłomiej Kownas świadkiem na chrzcie
jej syna Aleksandra w 1862). Za to w pobliskim Kurzelowie Sroczyńscy
byli rodziną licznie rozrodzoną, więc może to właśnie z nich
pochodziła Anastazja?
5. Uliczka we
Włoszczowie na pocz. XX wieku (źródło:
Internet, zbiory NAC)
Bardziej szczegółowo
o tej rodzinie pisze Anna Kownas: „Anastazja wywodziła się z
mieszczańskiej rodziny osiadłej w Kurzelowie, jednak jej ojciec
Józef (ur.1809) opuścił miasto. Nie wiem, czym i gdzie się
zajmował, tylko tyle, że Anastazja i jej dwie siostry urodziły się
w Kurozwękach na przełomie lat 30-tych i 40-tych XIX w. Później,
w latach 60-tych, Józef Sroczyński z rodziną osiadł na wsi -
dzierżawił folwarki Sudzin i Błonie w parafii Maluszyn na granicy
łódzkiego i świętokrzyskiego. W Maluszynie 26.10.1862 odbył się
ślub Anastazji z moim dziadkiem. (patrz wyżej)
6. Pierwsza dekada XX
w, Miechów. Anastazja ze Sroczyńskich Kownasowa
z dziećmi. W
środku mój dziadek Adolf Kownas, młodsza z kobiet to raczej
nie jest Tekla,
tylko jej siostra Teonia (Teofila) (źródło:
z arch. Anny Kownas)
Ślub Tekli z Kownasów
i Antoniego Maliszewskiego odbył się w 1899 w Miechowie, a w
latach następnych, w Olkuszu i Strzemieszycach przyszło na świat
czworo ich dzieci: Kazimierz, Wacława, Henryk i Janina.”
7. Akt ślubu Antoniego
Maliszewskiego z Teklą Kownas 1899r. (Miechów)
-
tłumaczenie metryki przypis [*] (źródło: arch. Anny Kownas)
Związek rodziny
Kownasów z rodziną Maliszewskich wzmocnił się jeszcze, gdy w 1913
roku córka Józefa Maliszewskiego ze Strzemieszyc poślubiła
Adolfa Kownasa, młodszego brata Tekli. Ostatecznie obie
rodziny zamieszkały w Strzemieszycach. Tam też, po wyjściu za
mąż, osiadła siostra Tekli i Adolfa – Teofila (Teonia) z
Kownasów Stankiewiczowa.
Odnośnie
pochodzenia, rodzina ta jest dla nas zagadką. Bartłomiej Kownas był
być może z pochodzenia Litwinem: (Kownas, to chyba tyle, co
„mieszkaniec Kowna”), a i samo nazwisko ma typową „końcówkę”
litewską. W Małopolsce, poza wymienionymi wyżej osobami, nazwisko
Kownas nie było przez autora nigdzie indziej
spotykane. W innych rejonach także pojawia się sporadycznie.
Słownik Rymuta podaje, że w końcu XX wieku żyło w Polsce
zaledwie 30 osób tego nazwiska, rozproszonych w różnych częściach
Polski, z czego cztery osoby w katowickiem i nikogo w krakowskiem
ani w kieleckiem. Być może wszyscy są potomkami Bartłomieja
Kownasa.
W Genetece można
odnaleźć jeszcze Józefa Romualda,
najstarszego z rodzeństwa Kownasów, urodzonego w 1864 roku we
Włoszczowie, a w późniejszych latach zamieszkałego wraz z rodziną
w Radomiu. Wśród jego potomków są min. znany botanik prof. Stefan
Kownas, aktorzy Irena i Jerzy Kownasowie,
publicysta Marek Arpad Kowalski.
Życie spędziła
Tekla z Kownasów Maliszewska u boku męża, zaś po jego
śmierci u córki, Wacławy Śliwowej. Zmarła w
Strzemieszycach w wieku 76 lat i została pochowana na miejscowym
cmentarzu, jej grób nie jest jednak autorom znany.
Henryk
Paweł Maliszewski syn Antoniego syna Aleksandra
(*1904)
Trzecie dziecko i
drugi syn Antoniego Maliszewskiego syna Aleksandra, urodzony w
Olkuszu z matki Tekli z Kownasów. Dzieciństwo spędzał przy
rodzicach, najpierw w Olkuszu, gdzie jego ojciec miał część
drewnianego domu i ziemię przy ul. Sławkowskiej, a także udział w
rodzinnym kamieniołomie i wapienniku, oraz w Strzemieszycach, gdzie
miał drugi dom i grunt przy ul. Łaziennej. W chwili śmierci ojca
miał Henryk dopiero 15 lat. Toteż nie on zapewne, ale matka i
brat zdecydowali wówczas o sprzedaży nieruchomości w Olkuszu
(patrz życiorys Józefa Maliszewskiego syna Aleksandra) i
zamieszkaniu na stałe w Strzemieszycach. W 1936 roku, mając już
32 lata życia ożenił się Henryk w Strzemieszycach z Genowefą z
Sajdaków, z którą miał następnie dwie córki.
Henryk i Genowefa
Maliszewscy wyjechali do Kędzierzyna tuż po zakończeniu się
wojny, w roku 1945, w związku z pracą Henryka na kolei. Osiadłszy
tutaj na stałe, pracował Henryk na stanowisku zawiadowcy stacji aż
do emerytury. Obie córki wykształcił, umożliwiając im zdobycie
wyższego wykształcenia. Henryk Paweł Maliszewski syn Antoniego
zmarł w Kędzierzynie w wieku 68 lat i został pochowany na
miejscowym cmentarzu. Można o nim nieco humorystycznie powiedzieć,
że był najmłodszym synem Antoniego, najmłodszego syna Aleksandra,
będącego najmłodszym synem olkuskiego protoplasty rodziny Macieja
Maliszewskiego, który sam był także najmłodszym synem
„przedolkuskiego” swego ojca, Józefa Maliszewskiego,
najmłodszego chyba syna Kazimierza Maliszewskiego z Podlasia.
8. Torowisko w
Kędzierzynie-Koźlu (źródło: Internet, zbiory NAC)
Genowefa
z Sajdaków Maliszewska (*1914)
Z Sajdaków ze
Strzemieszyc, córka Jakuba Sajdaka ze Sosnowca, urodzona w Sosnowcu
z matki Marii z Kalatów, pochodzącej z Liwa w woj. warszawskim.
Rodzice Genowefy poznali się w Sosnowcu, tutaj też mieszkali przez
sporo lat. Ojciec jej był maszynistą parowozu.
Ponieważ matka
Genowefy „była słabego zdrowia”, rodzina Sajdaków w latach
30-tych wyjechała do Olkusza i zamieszkała na Czarnej Górze,
będącej wówczas, wspólnie z Mazańcem, czymś, w rodzaju
„uzdrowiska” - dzięki położeniu wśród sosnowych lasów.
9. Mazaniec, fot.
przedwojenna (?) (źródło:
fot. ze zbioru Olgerda Dziechciarza,
publ. Piotr Nogieć, Internet, Olkusz na starej fotografii II)
W Olkuszu Genowefa
Sajdakówna uczęszczała do prywatnego gimnazjum „pań
Grużewskich” (zapewne pensja dla dziewcząt). Gdy jednak matka
jej zmarła, ojca przeniesiono służbowo do Strzemieszyc, gdzie
nadal pracował jako maszynista parowozu. Tamże znał się Jakub
Sajdak, zarówno z emerytowanym już kolejarzem Józefem
Maliszewskim synem Aleksandra, tegoż synem, Piotrem
Maliszewskim, będącym podobnie jak Jakub maszynistą parowozu,
jak i z młodym jeszcze ich krewnym, także kolejarzem, Henrykiem
Maliszewskim synem Antoniego.
W ten sposób poznała
Genowefa swojego przyszłego męża, z którym wzięła ślub w
Strzemieszycach w roku 1936. Mieli dwie córki.
Mając 58 lat Genowefa
owdowiała. W 1986 roku, za pośrednictwem Wiktora Maliszewskiego
ze Strzemieszyc, nawiązał z nią autor kontakt korespondencyjny,
uzyskując od Genowefy część informacji dotyczących
strzemieszyckiej gałęzi rodziny. Korespondencja ta trwała do roku
1990. Wg „Grobonetu” Genowefa z Sajdaków Maliszewska zmarła w
roku 1996. Do końca życia zamieszkiwała w Kędzierzynie.
O jej rodzinie
(Sajdakach) autor nie posiada szczegółowych informacji. Nazwisko
to było przez niego spotykane także i w Czeladzi, i Będzinie, ale
też i w Olkuszu Sajdakowie, i w okolicy od dawna. Wg Rymuta, w końcu
XX wieku nazwisko to nosiło w Polsce aż 3.131 osób, w tym
najwięcej właśnie w katowickiem (420). W herbarzach jedna tylko
była wymieniana rodzina Sajdaków herbu Jastrzębiec.
Geneteka notuje Sajdaków
w śląskiem już w XVIII wieku, np. w Irządzu w roku 1771 niejaki
Łukasz i Salomea Saydakowie mają córkę Magdalenę, w Małopolsce
są bardzo liczne metryki do tego nazwiska od początku XIX wieku w
Słaboszowie i Tczycy, ale w tym natłoku niełatwo o wychwycenie
pokrewieństw. Podobnie w odniesieniu do małżeństw i zgonów.
[3]
10. Tablica nagrobna
Henryka i Genowefy Maliszewskich (źródło:
„Grobonet”)
Przypisy:
[*]. Dzięki uprzejmości Anny Kownas z
Wrocławia zamieszczam tu (wyjątkowo) tekst tłumaczenia metryki
ślubu Antoniego:
Działo się w mieście
Miechowie dwudziestego pierwszego sierpnia / drugiego września
tysiąc osiemset dziewięćdziesiątego dziewiątego roku o godzinie
szóstej wieczorem. Ogłaszamy, że w obecności świadków
Stanisława Kańskiego, kościelnego, lat czterdzieści sześć i
Kazimierza Kuklińskiego, lat trzydzieści cztery liczącego
organisty, obydwu mieszkających w mieście Miechowie, zawarty został
w dniu dzisiejszym religijny związek małżeński między Antonim
Maliszewskim kawalerem, lat trzydzieści cztery liczącym,
konduktorem [?] kolejowym, urodzonym w mieście
Olkuszu, mieszkającym we wsi Strzemieszyce w parafii Gołonóg,
synem Aleksandra i Joanny z Maderskich małżonków Maliszewskich i
Teklą Jadwigą dwojga imion Kownas, panną, trzydzieści
cztery lata liczącą, urodzoną w mieście Włoszczowie, a
zamieszkałą w mieście Miechów przy rodzicach, córką Bartłomieja
i prawej małżonki jego Anastazji z Sroczyńskich, małżonków
Kownas. Małżeństwo to poprzedziły trzy zapowiedzi ogłoszone w
dwóch kościołach – w tutejszym i w gołonoskim kościele
parafialnym w dniach: trzynastym, dwudziestym i dwudziestym siódmym
sierpnia tego roku. Nowozaślubieni oświadczają, że nie zawarli
umowy przedślubnej. Religijny obrzęd [małżeński] dopełniony
został przez księdza [nazwisko nieczytelne] miejscowego
wikarego. Akt niniejszy nowozaślubionym i świadkom został
odczytany, przez Nas i przez nich podpisany.
[nieczytelny podpis księdza]
Antoni Maliszewski
Tekla Jadwiga z Kownasów Maliszewska
K. Kukliński
S. Kański
[**]. Z informacji Anny Kownas z
Wrocławia
[1]. DORO (skróty w Bibliografii), t.
I, str 523-527
[2]. St. Korusiewicz, dzieje Księstwa
Siewierskiego ...
[3]. Internet, Geneteka
Bibliografia:
Źródła archiwalne i
terenowe:
1. Archiwum Państwowe Chrzanów
Akta Miasta Olkusza: -
Akta Metrykalne, w tym Regestr Metryk Parafii Olkusz,
Akta Własności
Po-Augustyańskiej – Tabela powinności posiadaczy gruntów po-
augustyańskich pod miastem Olkuszem,
sygn. 1 i 1A
2. Wypisy z akt USC parafii:
Olkusz, Strzemieszyce, Miechów, Włoszczowa
i z Genneteki
3. Dane z nagrobków:
Strzemieszyce, Będzin, Grodziec, Czeladź,
Zagórze
5. Pamiętniki i relacje
ustne:
- Ryszard Maliszewski, Historia małopolskiej gałęzi
rodziny
Maliszewskich (Opracowanie w posiadaniu
autora),
- Relacja Flawiusza Maliszewskiego z Krakowa,
-Relacja Wiktora
Maliszewskiego ze Strzemieszyc-Relacja Genowefy z Sajdaków Maliszewskiej
z Kędzierzyna,
- Relacja Barbary z Maliszewskich Pietrasowej
z Olkusza
- Relacja Anny Kownas z Wrocławia.
6. Materiał kartograficzny
autora
-Działki gruntu przy ul. Sławkowskiej w Olkuszu
-Działki gruntu przy ul. Sławkowskiej w Olkuszu
Źródła i opracowania
drukowane:
1. Korusiewicz
S., Dzieje Księstwa Siewierskiego i Siewierza do r. 1900,
Piekary
Śląskie 1990
2.
Rymut K., Nazwiska Polaków, wersja internetowa z wyszukiwarką
nazwisk
(http://herby.com.pl/).
3. Górzyński S., Kochanowski J.,
Herby szlachty polskiej, warszawa 1994.
4. Gajl T., Herby szlacheckie
Rzeczypospolitej Obojga Narodów, Gdańsk-
Inowrocław 2003.
5.
Dzieje Olkusza i Regionu Olkuskiego, pod red. K. Kiryka i R.
Kołodziejczyka,
Warszawa- Kraków 1978. (Skrót; DORO)
Internet:
- Lista rodzin szlacheckich woj.krakowskiego1791 r.
- „Wikipedia”
[Logo NAC]:
******
(Uwaga: Wolno kopiować
i cytować jedynie pod warunkiem
podania źródła i
autorów artykułu !)
